Hotel Lux mag vanavond de paarse zaal van Doornroosje klaarstomen voor Slaves. Hun muziek is te omschrijven als een lompe variant op Britpop. De muziek is best wel aangenaam en melodieus terwijl de zang enorm lomp is. De teksten gaan voornamelijk over hoe saai Engeland is. Daarnaast is het duidelijk dat de zanger fan is van Liam Gallagher. Hij zingt soms in dezelfde houding, loopt op een soortgelijke manier over het podium en ook is hij op eenzelfde manier gekleed. Overigens is de hele band gehuld in Oasis-achtige working class kleding. De response van het publiek is positief, men heeft zin in Slaves
Het is vrijdagavond 2 november en punkminnend Nijmegen begeeft zich naar een nagenoeg uitverkocht Doornroosje voor de band Slaves. De band, bestaande uit ‘slechts’ de maatjes Isaac en Laurie, breken al sinds 2012 menig concertzaal en festivalweide af. Waar vorig jaar Down The Rabbit Hole aan de beurt was, is dat vanavond Doornroosje. 3voor12 Gelderland is erbij.
Hotel Lux
Het concert
Slaves + Hotel Lux (voorprogramma)
Vrijdag 2 november 2018, Doornroosje Nijmegen
©
Egbert Middelink
Hotel Lux
Eigen stijl
Eigenlijk staat de band al 1-0 voor wanneer het intromuziekje voorafgaand aan het concert begint. Het is namelijk een happy hardcore liedje, wat in het publiek veel glimlachen doet verschijnen. De show wordt afgetrapt met het nummer ‘Sockets’, wat in de zaal direct al een moshpit kickstart. Vervolgens worden twee nummers van het nieuwe album ‘Acts Of Fear And Love’ gespeeld, waarna zanger/drummer Isaac de microfoon pakt voor een praatje.
Waar punkrock best wel een uitgekauwd genre kan zijn, heeft Slaves best wel een eigen stijltje gecreëerd. Ze zijn maar met zijn tweeën en daarnaast heeft het drumstel bijzonder genoeg noch een bassdrum noch een hi-hat. Het praatje mondt uit in het nummer Fuck The Hi-Hat, die hard wordt meegeschreeuwd door het publiek.
©
Egbert Middelink
Slaves
Energie
Een hoogtepunt volgt twee nummers later tijdens het nummer ‘Cheer Up London’. Nadat de subtiele boodschap ‘Fuck London’ duidelijk wordt gemaakt wordt het publiek omgevormd tot een kolkende massa van energie. Men springt hard door elkaar heen en schreeuwt luidkeels ‘You're dead, already, dead, dead, already-ready’ mee. Soms heb je van die shows dat er echt een energieke connectie is tussen de band en het publiek. De show van Slaves is echt zo’n show en dat is heerlijk.
©
Egbert Middelink
Slaves
Punk is not dead
De indeling van het podium is interessant. Het kleine drumstel staat helemaal vooraan waardoor bassist/gitarist Laurie enorm veel ruimte heeft om het hele podium af te rennen en rond te springen. Het podium blijkt zelfs te klein te zijn, wanneer hij met zijn gitaar de moshpit in gaat. Soms is er tussen de nummers door een soort stand-up comedy intermezzo waar Isaac een anekdote vertelt en wat speelt met het publiek. Zo wordt het nummer ‘Where’s Your Car Debbie’ geïntroduceerd met een verhaaltje over waar het nummer over gaat.
Verder kent de show veel leuke momentjes. Tijdens het nummer ‘Cut And Run’ mogen een aantal mensen het podium op om het dansje uit de bijbehorende videoclip van het nummer te doen. Ook wordt het publiek op een gegeven moment gevraagd de persoon naast hem of haar een knuffel te geven. Het mooie is dat veel mensen het ook nog daadwerkelijk doen. Hier en daar komt ook nog een crowdsurfertje langs en vooral Laurie zoekt tijdens de nummers heel veel contact met het publiek.
Setlist
Setlist:
Sockets
Bugs
Magnolia
Fuck the Hi-Hat
Live Like An Animal
Cheer Up London
The Lives They Wish They Had
Where’s Your Car Debbie?
Cut And Run
Chokehold
Photo Oppurtunity
Sugar Coated Bitter Truth
Beauty Quest
The Hunter
Met een setlist van 14 nummers is de show met een uurtje alweer afgelopen. Het is begrijpelijk dat de show niet heel lang duurt, gezien het feit dat een tweemans band zijn toch zijn beperkingen heeft. Voorin ging het jonge publiek helemaal los, terwijl het wat oudere publiek van wat verderaf genoot van het Britse punk duo. De avond was een stukje bewijs dat punkrock anno 2018 nog zeker wel leeft.
©
Egbert Middelink
Slaves