Magic Fish zwemt voor het laatst Magic Fish zwemt voor het laatst

Als na een uur spelen het doek valt, snelt het publiek naar de bar voor een biertje in de pauze die maar duurt. En duurt. De gordijnen blijven lang gesloten terwijl de spanning in de volle DRU stijgt. Fans en vrienden uit alle uithoeken van de Achterhoek en de rest van het land zijn naar Ulft afgereisd en zien de tijd wegtikken. Na ruim een uur gebeurt het dan toch nog onverwacht.

Het is 2018 en opnieuw zijn de fans in de DRU fabriek getuige van een op voorhand al als legendarisch betiteld optreden. Een laatste weder-wederopstanding, een aller-, allerlaatste concert waarin de Fish toch echt zijn laatste adem zal uitblazen.

Het doek gaat open, en daar staan de drie muzikanten in een uitverkochte zaal voor het afscheidsconcert van Magic Fish. Rocco Ostermann, Rick Reijntjes en Jan Willem Bosvelt spelen nog éénmaal alle nummers van de band die in 1989 de eerste vinnen uitsloeg. De verwachtingen zijn hooggespannen en die spanning wordt nog even opgevoerd doordat het doek pas ver na het aangekondigde tijdstip opgaat. Hebben de heren koudwatervrees? Zijn ze verdwaald?

De waarheid is wat prozaïscher: een technisch mankementje. Hoe dan ook, de sfeer zit er goed in en het welkom is allerhartelijkst als de beginmaten van Absolutely Free eindelijk weerklinken. En hoewel 25 jaar oud, klinkt de muziek spartelvers. Dat is vooral te danken aan de virtuositeit van Rocco, zowel op gitaar als met zijn zang. Drummer Rick en bassist Jan Willem gaan onverstoorbaar hun gang op het podium. Voor fans die Rocco pas na zijn Fish-tijdperk hebben leren kennen met Donnerwetter en Shaking Godspeed is het wel even slikken, want in deze setting is zelfs Rocco vrij rustig voor zijn doen.

Wat niet wegneemt dat er een ontzettend gaaf concert wordt neergezet. Ook de lichtshow mag er zijn: evenals Rocco staan de lampen geen seconde stil en het duurt niet lang of de zweetdruppels spatten zoals gewoonlijk in het rond. Niet voor niets spreekt Rocco zichzelf vermanend toe voldoende te drinken. Het staat zelfs op zijn setlist.

Helemaal goed wordt het als voor de toegift 'The Wizard' wordt aangekondigd. Rocco gaat een gitaarduel aan met gitarist Vedran Mircetic van De Staat. De ellenlang uitgesponnen eigen versie van 'Suzie Q' steelt de show en vormt een prachtig slotaccoord van de avond.

Nooit meer
Tussendoor heeft Rocco het al laten vallen: hij heeft geen zin om een praatje te houden. Wel geeft hij halverwege het concert zijn oordeel: "Jongens, wat fijn dat jullie hier allemaal zijn. Dit voelt als een warm bad!" Maar zonder speeches, zonder tranen, zonder werkelijk afscheid te nemen van elkaar verlaten de muzikanten het toneel, om er nooit meer in deze setting op terug te keren. Nooit meer? Nee, nooit meer. Rocco is daarin heel stellig. In een voorafgaand interview in de Gelderlander zegt hij al: ‘Hierna is het gebeurd en zien we nooit meer wat terug van Magic Fish.’