De redactie hanteert het zwaard van Vrouwe Justitia en spreekt recht over wat rond is: de oogst van het zwarte goud en de glimmende schijfjes. Deze keer het debuutalbum van Oorsuys - Chiron.
Oorsuys is een Arnhemse band voortgekomen uit de band Nefalem, althans, drie van de vijf leden speelden daarin. De muziek die de vrienden Maarten (zang), Willem (gitaar), Tiemen (gitaar), Matthijs (bas) en Marcel (drums) maken, wordt door henzelf geplaatst in het hokje “recht voor z’n raap grunge anno nu”. Geïnspireerd door bands als Faith No More en Soundgarden, is er, ongeveer anderhalf jaar nadat ze voor het eerst samen zijn gaan zitten, een debuutalbum: Chiron. Een half uur rammen.
De eerste verrassing doet zich al voor tijdens de eerste seconden van openingsnummer ‘Willy’. Gitaren denderen je hoofd binnen, gedragen op een trein van drumgeroffel en begeleid door een diepe grunt uit de strot van Maarten. Al vrij snel gaat diens stem over in mooie, cleane zang als de trein verder rijdt. Na een kort moment van relatieve stilte, als de trein zich in een tunnel bevindt, knalt-ie er weer uit als in het begin. Op dezelfde roffel als in het begin toont Maarten waartoe zijn stem in staat is, door zich gruntend af te vragen waarom hij zo emotioneel is.
Vocaal is Maarten sowieso tot veel in staat. Niet alleen is kan hij prachtig clean zingen of heerlijk schurend grunten, maar – zo blijkt uit titelnummer ‘Chiron’ – ook nog eens heel goed daar tussenin zitten. Je komt regelmatig tegen dat zangers heel mooi en toonvast en zuiver kunnen zingen. Ook zangers die alles schitterend aan elkaar kunnen grunten zijn er genoeg. Vocalisten die allebei kunnen worden al zeldzamer, maar zij die daarnaast ook nog eens heel mooi een middenweg kunnen neerleggen, moeten met een lampje worden gezocht.
Het is echter niet alleen Maarten die Oorsuys tot een heel aangenaam bandje maakt. Drummer Marcel verdient het ook alleszins om genoemd te worden. Het zijn zijn stokjes die ‘Willy’ mede tot iets heel bijzonders maken. Maar het is ook zijn ritme dat van ‘2 Chord Song’ een heerlijk rechttoe-rechtaan, bijna punkerig nummer maakt.
Tot slot verdient Matthijs, de bassist, een vermelding. Hij stopt veel meer melodie in zijn basspel en bespeelt de snaren af en toe zo subtiel, dat het heel bijzondere baslijnen oplevert.
Chiron van Oorsuys is een geweldig album. Helaas te kort, maar toch… En dan bekruipt soms toch de angst dat de band in kwestie het live niet waar kan maken. Die angst kan bij deze jongens echter achterwege blijven. Op 2 november jl. stond Oorsuys namelijk op de derde editie van ‘Onder de Radar’, een festivalletje dat wordt georganiseerd door de leden van de band Mother Bass. Daar hebben ze een heel erg goede indruk achtergelaten.
Chiron staat sinds kort op Spotify, Deezer, enz. Een hardcopy van dit album is (nog) niet verschenen. Zoek ze op en check ze. Ze zullen niet teleurstellen.