Nadat het publiek, dat groter is dan je zou verwachten bij dit IJslandse bandje, naar binnen is geschuifeld spreekt een computerstem ons toe: "Hallo, mijn naam is Mountain Bird. Ik kom uit Stockholm en vanavond gaan we plezier hebben." Al snel klinken de eerste futuristische tonen door de speaker en kan het feestje beginnen. Mountain Bird, ook wel Adam Öhman, vertelt dat hij wat grieperig is en daardoor zelf niet goed kan praten of zingen. Daarvoor heeft hij Amanda meegenomen. Met zijn tweeën staan ze actief op het podium en gaan ze op in de elektronische muziek met dubstep-achtige beat. Ze wagen het zelfs om het nummer ‘Fix You’ van Coldplay te coveren. Een gewaagde keuze, maar het lukt ze goed. Ze laten het nummer en de sfeer van het nummer in hun waarde. De mooie, engelachtige zang van Amanda lijkt ervoor gemaakt en de beat is weggelaten in het elektronische dromerige nummer. Ze sluiten af met een feestje, waardoor Merleyn alvast haar heupen kan loswiegen voor de hoofdact.
Wie te vroeg in Merleyn aankomt deze woensdagavond 7 maart, hoort de klanken van de soundcheck al door het café schallen. Men komt zodoende al snel in de flow van een Scandinavisch elektro/indie-avondje. Want voordat de IJslandse band Vök het podium betreedt, bijt de Zweedse producer Mountain Bird het spits af.
Vök
Mountain Bird
Wie? Vök + Mountain Bird
Waar? Merleyn, Nijmegen
Wanneer? Woensdag 7 maart 2018
Vök
De band begint letterlijk out of the blue te spelen. Nog in het donkerblauwe licht waarin het podium werd omgebouwd, speelt Vök haar eerste noten van 'Breaking Bones', een nummer van nieuwste album Figures.
Het publiek heeft langzaam maar zeker door dat de band is begonnen. Het geroezemoes wordt steeds minder en de neuzen zijn gedraaid naar zangeres Margrét Rán. Ze valt op door haar jongensachtige verschijning, maar vooral door de manier waarop ze op het podium beweegt. Ze heeft eigen moves bij bepaalde momenten in de muziek en doet actief mee met de nummers die ze ten gehore brengt. Ook beweegt ze al vrij snel tussen de bandleden die in het begin nog statig op het podium staan.
In de eerste nummers, waaronder ‘Figures’, laat de band de mooie dromerige elektronische indiemuziek horen die we van het album kennen. Toch laat Vök de melancholische sound, die doet denken aan Daughter, niet heel erg los in het begin. Pas als er tijdens het nummer 'Show Me' een saxofoon op het podium verschijnt, laten ze zien dat ze ook zeker wat funkyer zijn dan gedacht.
Vök
Vanaf dat moment verandert de sfeer. Niet alleen doordat de nummers meer funk krijgen door de saxofoon, maar ook doordat er er steeds meer dansbare beats klinken, waardoor steeds meer mensen in het publiek losser worden en meebewegen. Dan valt ook pas op hoe vast de stem van de zangeres is en welk bereik ze heeft. Van lange uithalen, naar klein en rustig, zonder valse noten.
De bandleden staan na dit omslagmoment ook relaxter op het podium. De saxofonist, Andri Már, gaat helemaal los tijdens zijn spel en neemt in zijn enthousiasme de andere bandleden mee. In de tussentijd beweegt Margrét tussen haar band en het randje van het podium.
Met het laatste nummer ‘Run out of Time’ laten ze het publiek enthousiast achter. Zelfs de twee vrouwen achterin, die de hele avond hebben staan praten, lijken respect te hebben voor hoe de band rustige ballads, dromerige elektronische indie met vette beats en een stel geweldige saxofoonsolo’s kan combineren.
Vök
Vök