Een interview in samenwerking met Behind The Corner, online magazine voor de Achterhoekse popcultuur.
Het woord ‘album’ staat bovenaan de to-do lijst van Snow Coats. De band uit Doetinchem wil zich verder ontwikkelen na een mooi debuutjaar. Hun eerste single werd opgepikt in Singapore, zij wisten een van de meest invloedrijke smaakmakers uit de Indie scene te interesseren voor hun muziek, speelden in Parijs en waren te horen op 3FM. “Alles dat we in dit eerste jaar hebben opgepakt, willen we uitvergroten in 2018”, stelt drummer Joost Ebbers.
Het onderschrijft de ambitie van de band, die is ontstaan op het Rijn IJssel College in Arnhem. “Wij zijn door school bij elkaar gezet om af te studeren en we wilden iets doen dat we allemaal nog niet hadden gedaan. Met mijn broer Daan had ik I Am Blazing Lights, Frank speelt in Smoking Alaska en Anouk had New Art Scene, allemaal bands met een indie rock geluid. Voor ons afstuderen wilden we iets met folk doen, iets akoestisch.” Zij kozen daarbij voor banjo, beatrings en een mondharmonica. “Indie pop met folk invloeden”, aldus bassist Frank Peters.
In eerste instantie ging het hen alleen om het afstuderen. “Maar ja, het klikte gewoon zo goed dat we zijn blijven repeteren en door zijn gegaan met liedjes schrijven en opnemen”, gaat Joost verder. Niet alleen het samen spelen en schrijven gaat goed, de vier delen ook de drive om er iets van te maken. “Dat is heel belangrijk”, beaamt zangeres Anouk van der Kemp. “Ik heb in meerdere bands gezeten waarin dat miste, dat ik de enige was die er heel hard voor wilde werken. Bij Snow Coats hebben we dat allemaal. Wij hebben een visie op de toekomst.”
Om zich verder te ontwikkelen studeren drie van de vier inmiddels in Amsterdam. Anouk ontwikkelt haar zang, Joost volgt een opleiding tot audio engineer en Daan leert voor manager. “In Arnhem hebben we veel geleerd over hoe je jezelf in de markt zet”, legt Daan uit. “Maar het is heel lastig om een fanbase op te bouwen. Als jonge band heb je mensen nodig die je helpen. Je kunt je muziek wel online zetten en dan hopen dat het wordt opgepikt, maar als iemand met veel volgers jouw muziek wil gebruiken in een compilatie op YouTube, dan is dat zo veel mooier dan wanneer je het op je eigen kanaal zet.”
Alex Rainbird
De gitarist doelt op Alex Rainbird. De Engelsman heeft een eigen YouTube kanaal met meer dan 370.000 abonnees en zet daar iedere maand een compilatie met nieuwe nummers op. “In ons genre is hij echt de grootste, dus we hebben hem ons eerste nummer gestuurd. Wel met het idee dat we waarschijnlijk niets terug zouden horen, maar na een paar maanden kregen we een reactie dat hij het echt heel tof vond en dat hij onze liedjes graag wilde gebruiken.”
Tegelijkertijd werd datzelfde nummer ook opgepikt door een radiostation in Singapore. “Ik weet niet precies hoe het daar is gekomen. We hebben het niet die kant op gestuurd of zo. Het is daar echt opgepikt.” Anouk: “Heel gaaf. We worden daar op Spotify zelfs meer beluisterd dan hier in Nederland. Het is heel leuk om een berichtje te krijgen van iemand uit een ander land, die schrijft dat ze jouw nummer op Bandcamp hebben gekocht.”
De vraag of zij het belangrijk vindt dat haar teksten overkomen, lacht ze schuchter weg. “Ja dat is heel gek”, maar uiteindelijk zegt ze: “Daarvoor schrijf ik het wel ja. In een kleinere setting, zoals in de studentenkerk in Nijmegen, merk je gewoon dat mensen echt aan het luisteren zijn.”
Drie nummers en een kerstliedje staan inmiddels online. “Maar we hebben genoeg nummers om een selectie voor een album te maken”, aldus Daan. “We kunnen zelfs liedjes wegstrepen.” De eerste stappen om de plaat daadwerkelijk te realiseren, zijn inmiddels genomen, verder kijkt de band vooral naar plaatsen om live te spelen. “Elk optreden doet er toe. Het is bij ons nog niet zo dat mensen speciaal naar ons komen kijken.”
Clubshow Parijs
De aandacht voor de band neemt toe. Op Bevrijdingspop Achterhoek in Zutphen stond een handje vol mensen te kijken. Bij het eerste liedje op Mañana Mañana was de tipi bijna leeg, maar kwamen steeds meer mensen binnen. “Dat is het mooiste, denk ik, om te merken dat mensen tijdens het spelen binnen lopen en blijven hangen. Als je kunt zien dat mensen het tof vinden en luisteren.”
Een andere hoogtepunt in het afgelopen jaar waren de optredens in Frankrijk. Snow Coats speelde een clubshow in Parijs en op Enter The Wave in Naujac-Sur-Mer.
“We zijn daar heen gereden in een busje. Eerst Parijs, uitpakken, spelen, inpakken, overnachten en dan gelijk weer door naar Zuid-Frankrijk en daar hebben we ook een paar keer gespeeld”, vertelt Frank, die verrast was door hoe de Fransen op de nummers reageerden. “Ik had verwacht dat ze minder snel enthousiast zouden zijn, maar ze vonden het gewoon heel vet.”
De bassist speelt naast Snow Coats ook nog in Smoking Alaska. Een band, die zich weliswaar minder snel ontwikkelt, maar wel stappen maakt. Zo won Smoking Alaska afgelopen jaar de Achterhoekse Band Competitie en verdiende daarmee een plek op Huntenpop. Ze stonden onlangs in Paradiso en zitten ze in de finale van de talentenjacht Amphion Open. “Met Smoking Alsaka zijn we ooit begonnen als kleine jongens, als hobby. Met mijn vrienden ging ik de kelder in, lekker muziek maken, drankje erbij, dat was mijn leven en daar ben ik gewoon mee verder gegaan.”
I Found The Cure
Ook Daan en Joost zijn op die manier begonnen. Daan: “Je ziet bands live spelen en dan denk je ‘dat wil ik ook’. Samen met vrienden zijn we toen muziek gaan maken. Niemand had ooit echt een instrument aangeraakt, maar toch begin je dat dan op te pakken en op een gegeven moment kom je er achter dat je gewoon live op kan treden.”
Joost: “Toen we met I Am Blazing Lights een aantal optredens met eigen liedjes hadden gedaan, kwamen mensen achteraf naar ons toe en zeiden ‘jullie liedjes lijken op The Cure’. We hadden dat niet bewust gedaan, maar blijkbaar is het wel een inspritatiebron voor ons geweest. We zijn toen ook nummers van The Cure gaan spelen en voor we het wisten begonnen we een tribute band.”
Twee jaar lang combineerden zij het spelen in I Found The Cure met hun eerst band, maar als de zanger zich medio 2016 meer wil richten op elektronische muziek, stopt I Am Blazing Lights. Een paar maanden later worden Daan, Joost, Frank en Anouk bij elkaar gezet voor hun afstudeerproject op het Rijn IJssel College.
Nu, zo’n anderhalf jaar later werkt Snow Coats aan hun eerste album. Ze nemen nummers op in hun thuisstudio, maar gebruiken ook de studio van hun opleiding in Amsterdam om aan het album te werken. “Verder kijken wij ook hoe we ons album gaan uitgeven en wie ons daarbij kan helpen”, aldus Daan. “We hopen eigenlijk in contact te komen met iemand die ons al live heeft zien spelen, die onze muziek kent en die ons kan tippen, dat zou het mooiste zijn eigenlijk.