Jacob Banks brengt soulmuziek naar de massa Jacob Banks brengt soulmuziek naar de massa

Er is duidelijk een sterk contrast. Waar de muziek van French klein en ingetogen is, trekt Jacob Banks alles uit de kast. Hij wordt begeleid door een driekoppige band en er wordt hevig gebruik gemaakt van elektronica voor de beats en de achtergrondkoren. Dit zorgt voor een bombastisch geluid, waar Banks zich overigens niet door laat overdonderen. Bij de rustigere nummers begeleidt hij zichzelf op de gitaar en verdwijnt de 'achtergrondruis'. Het optreden wordt dan ineens prachtig fragiel en Doornroosje valt stil. Het publiek geeft de songs het respect dat ze verdienen, geraakt door de diepe, emotievolle stem van de zanger.

Al bij de eerste noten blijkt dat Banks' stem op geen enkele manier aangepast is om het op plaat beter te laten klinken. Dit is gewoon zijn stem en die heeft geen trucjes nodig. Je kunt hem op geen enkele misser betrappen, geen enkel vals nootje. Als je je ogen dicht doet, zou je thuis in je woonkamer naar een cd aan het luisteren kunnen zijn. Die kwaliteit weet Jacob Banks het hele optreden hoog te houden, al lijkt hij de noten soms uit zijn tenen te moeten halen. Wat een prestatie om zó live te kunnen zingen.

Banks' eigen nummers zijn precies wat je ervan verwacht. Maar hij doet ook twee covers: 'Feels' van Calvin Harris, Katy Perry en Big Sean en 'Say Something' van A Great Big World en Christina Aguilera. Niet meteen wat je bij de soulzanger zou verwachten, maar als hij de nummers zingt, klinken ze dan ook niet meer als het origineel. Het duurt even voordat we ons herinneren waar we dit ook alweer van kennen. En eerlijk gezegd horen we vanaf nu liever de versie van Jacob Banks.

Eigenlijk komt de muzikant bijzonder bescheiden over. Meermaals bedankt hij het publiek dat ze vanavond zijn gekomen en dat ze zo aandachtig luisteren. Zijn nummers gaan vooral over de liefde en over het waarderen van de kleine dingen in het leven. Hij neemt de tijd om zijn band voor te stellen en geniet er oprecht van om op het podium staan. Bij de wat meer dansbare nummers laat hij de microfoonstandaard voor wat het is en doet hij een soulvol dansje. Zelfs zijn outfit past in het plaatje van de nice guy, inclusief het inmiddels karakteristieke mutsje dat hij altijd draagt.

Tijdens het concert rijst de vraag: waarom speelt deze man niet in nog grotere zalen? Is de wereld Jacob Banks nog aan het ontdekken? Tegelijkertijd moet deze muziek misschien ook niet té massaal worden, om te voorkomen dat het zijn charme verliest. Maar we kunnen ons wel voorstellen dat we op een zonnige festivalweide met een biertje in onze hand van dit stemgeluid genieten. En wat blijkt na een korte zoektocht: Banks' naam prijkt op de affiche van Lowlands. Onze tip? Gaat dat zien.