Bij binnenkomst in de zaal staat Matthew Mole, samen met drummer Josh Klynsmith, zijn publiek op te wachten op het podium. Terwijl de zaal rustig tot stilte komt, starten ze de avond met een duo drum act die uitmondt in het nummer ‘Run’ van het gelijknamige album. Wat niemand ontgaat, is de permanente glimlach die op permanent het gezicht van de singer-songwriter staat. Mole lijkt nog meer te genieten van publiek dat voor hem staat en langzaam het dansen inzet, dan andersom het geval is en dat maakt de zanger ook overduidelijk door in het openingsnummer minstens drie keer te vermelden: “You guys are amazing!”. Aanstekelijk is het in ieder geval. De catchy popdeuntjes worden fijn afgewisseld met verfrissende synths en maakt dat het geheel een verrassende combinatie is van Bastille en Ed Sheeran.
Zo’n kleine honderd man staan te wachten in de knusse lounge van de Merleyn: de Zuid-Afrikaanse singer-songwriter Matthew Mole staat op 13 juni 2018 voor de eerste keer in Nijmegen op de bühne. Deze multi-instrumentalist staat bekend om zijn toegankelijke electro-folk/pop en bracht in 2016 nog een album uit. Zijn innemende uitbundigheid, pogingen om Nederlands te spreken en zelfs de technische problemen sieren de avond en niemand gaat er zonder lach op het gezicht weg. Zondag 17 juni staat Matthew Mole op Park Open in Arnhem.
“You guys are amazing!”
Het concert
Matthew Mole
Woensdag 13 juni 2018
Merleyn Nijmegen
“Come on, clap with me!”
De Kapenaar betrekt de hele avond zijn publiek bij de hele show: meeklappen, springen, dansen. Alle bevelen worden braaf opgevolgd door de mensen in de zaal die blijven zwichten voor Mole’s jongensachtige charme. Als dan ook na het nummer ‘The Wedding Song’ halverwege de set de gitaar kuren vertoont, neemt niemand het de beste man kwalijk dat hij iedereen even bezighoudt met zijn, door Google ondersteunde, poging om het de menigte in het Nederlands toe te spreken. Zinnen als “dank je wel” en “jullie zijn geweldig” zijn erna de hele avond nog uit de mond van de zanger te horen.
Matthew Mole
“We want more!”
Tegen het einde van de set, kondigt Matthew aan dat hij het nummer ‘Jess’ Song’ op wil dragen aan zijn uit Kaapstad overgevlogen vrouw. Meegesleept door het gejubel van de bescheiden mensenmenigte begint Mole een lang verhaal over hoe het tot stand is gekomen, maar laat het daar niet bij. Hij deelt mede dat het meteen het laatste nummer is. “Nou ja, het laatste nummer… We moeten eigenlijk zometeen van het podium af waarna jullie moeten schreeuwen “We want more!” om vervolgens terug te komen, maar dat vinden wij vreemd, dus bij deze doen we hierna nog een nummer of jullie nou juichen of niet.” Hoewel de eerlijkheid aandoenlijk is, gaat de zanger te lang door met zijn verhaal en volgt er ongeduldig gemompel van de fans die staan te wachten op afsluiter en encore. Die laat nog even op zich wachten wanneer er nog een hommage volgt aan het Nijmeegse publiek. Als die eenmaal voorbij is en de zanger toegeeft dat hij de neiging heeft teveel te praten, worden de laatste nummers ingezet. Vooraan in de zaal gilt de trouwe fanschare aan tienermeisjes weer alsof er niets is gebeurd. Met een extended version van het nummer 'Take Yours, I’ll Take Mine', sluit het duo op het podium de avond toch nog zeer goed af en rent Mole de zaal in met een nog grotere glimlach op zijn gezicht dan toen hij begon.