De redactie hanteert het zwaard van Vrouwe Justitia en spreekt recht over wat rond is: de oogst van het zwarte goud. Dit keer de nieuwe ep van Morrès: A Good Day.
Morrès is een pop/rocktrio uit de regio Arnhem/Nijmegen en werd opgericht in 2013. De band bracht in 2015 hun debuut-ep Still uit. Morrès begon als kwartet maar bestaat inmiddels uit drie leden: Anco Koens (zang, gitaar), Johan ‘Basso’ Volman (bas) en Thomas Calis (drums, achtergrondzang). De band presenteerde in september in Luxor Live in Arnhem hun nieuwe ep, een podium waar ze vaker heeft opgetreden. Eerder verscheen al de videoclip en single 'Once', een nummer dat ook op de ep staat.
De ep bestaat uit vijf nummers die variëren van powerballads (´Blue Sky’ en ‘So Familiar’) tot stevige poprock (‘Once’, ‘Mercy’ en ‘A Good Day’). Door de soms ijle en melodieuze gitaarklanken vertoont de band zeker invloeden van U2 en in het bijzonder de gitaarstijl van U2s The Edge. Opener ‘Once’ heeft een hakkelende gitaarriff en golft heen en weer van ingetogen naar stevig. Een pakkende, ‘catchy’ song die na herhaaldelijk luisteren als een oorworm in je hoofd blijft zitten. ‘Blue Sky’ heeft een bijna melancholische sfeer met zang die nét niet over het randje van wanhoop kukelt. Een goed nummer, maar de spanning zakt tegen het einde van het lied weg. Het nummer was gebaat geweest bij iets een kortere lengte, waardoor het geheel krachtiger zou zijn overgekomen.
Die spanning is er wel bij ‘Mercy’, een nummer dat de luisteraar meteen pakt door de gespierde riff in het begin. De zang is ook dik in orde, met een krachtige zanglijn bovenop de stevige drumpartij en het scherpe gitaarspel. ‘A Good Day’ pakt dan weer net niet. De zang klinkt soms alsof de zanger te hoog op de toppen van zijn kunnen zingt. Wellicht was een iets lagere toonsoort beter geweest: nu mist het nummer kracht en finesse. Het minste nummer van de ep. Beter is ‘So Familiar’, een breed uitgesponnen ballad die doordrenkt is van weemoed. Als er één nummer is waar de invloed van U2 zich doet gelden dan is het dit nummer wel. Subtiele gitaarklanken en een goed uitgebouwde spanning.
De tweede ep van Arnhemse/Nijmeegse is een prima ep met pakkende nummers, hoewel de spanning in sommige nummers net niet genoeg aanwezig is. De vraag is hoe het trio klinkt als er ooit een volwaardig album wordt opgenomen. Potentie zit er zeker in de band, maar voor de ontwikkeling zou het goed zijn dat de bandleden nog meer een eigen geluid ontwikkelen. Want hoewel A Good Day zeker zijn goede momenten kent, is Morrès nog niet onderscheidend genoeg in een muziekscene die grossiert in bands in hetzelfde genre.