De redactie hanteert het zwaard van Vrouwe Justitia en spreekt recht over wat rond is: de oogst van het zwarte goud en de glimmende schijfjes. Deze keer Marit Trienekens met haar debuut-ep Dance With My Dark Side.

De artiest

Singer-songwriter Marit Trienekens (21 december 1990) kreeg op haar negende de oude gitaar van haar vader en was verkocht: liedjes schrijven was het helemaal. Toch koos de geboren Limburgse voor de studie geneeskunde in Nijmegen, waar muziek een uitlaatklep bleek te zijn voor de soms pittige ervaringen die ze als basisarts heeft.

De in Nijmegen wonende Trienekens deed mee aan De Beste Singer-songwriter van Nederland, reikte tot de halve finale van De Grote Prijs van Nederland en stond in het voorprogramma van bands als De Dijk en Kane. Sinds april 2016 is Marit afgestudeerd als arts in Nijmegen en sinds april 2015 is ze ook ambassadrice van Stichting Pole Position. De stichting zet zich in om mensen met een verstandelijke beperking naar de sportwedstrijd van hun dromen te laten gaan of de sporter van hun dromen te ontmoeten.

De muziek

De ep Dance With My Dark Side is bekostigd door een succesvolle crowdfundactie, waarbij Trienekens op een tour langs huiskamers in heel Nederland trok. De plaat bevat zes eigen nummers, de coverfoto is geschoten door Rutger Prins. De band van Trienekens bestaat uit Jordi Repkes (elektrische gitaar) Wesley Gerrits (drums), Jeroen Kurpershoek (bas) en Stijn Donders (viool). De muziek van Marit valt in het pulletje van singer-songwriters, met melodieuze en soms melancholische popliedjes in de stijl van Shawn Colvin, een licht donker stemgeluid dat Tanita Tikaram echoot en toegankelijke liedjes gelijk Stevie Ann/Stephanie Struijk.

Opener ‘Dream’ schreef ze voor Stichting Pole Position en is een opgewekt ‘poppy’ nummer dat een pakkend geluid heeft. Een aangename binnenkomer met gedreven gitaarspel en een up-tempo liedje dat zich na een paar keer draaien in je hoofd nestelt. ‘Like a Christian Boy’ borduurt voort op het eerste nummer. Wederom een nummer met vaart  dat – mede door de viool  – iets voller klinkt dan de opener.

‘Dance With My Dark Side’ is rustiger van toon met een bijna ‘jazzy-feel’ en een ijle gitaarsolo tegen het einde. Het lied is geschreven door Trienekens nadat ze voor het eerst een patiënt had moeten reanimeren. Marit: “Als beginnend arts maak je op vrij jonge leeftijd al veel heftige dingen mee en draag je grote verantwoordelijkheden. Soms is het best moeilijk om dat een plekje te geven, zeker als het niet goed afloopt. Muziek maken is daarin voor mij de manier.”

‘I Expected More’ en ‘Change’ zijn eveneens ingetogen nummers, met wederom subtiel gitaarspel en in beide liedjes zang die bijna druipt van melancholie en emotie. ‘Change’ is de betere van de twee, omdat het compacter is en daardoor meer impact heeft. ‘I Expected More’ is een sobere, bijna kale song met weinig instrumentale ondersteuning, maar gaat net iets te lang door. Het mist de spanning en daardoor het effect dat ‘Change’ wel heeft. Slotnummer ‘Never Gonna End’ is muzikaal gezien het minst interessante lied van de ep. Weliswaar een nummer met een zomers gevoel, maar het kabbelt voort zonder de opwinding die het leeuwendeel van de andere nummers wel heeft. 

Het Oordeel

Een prima debuut van de singer-songwriter met goede zang en dito muzikale ondersteuning. Pakkende songs, hoewel niet alle nummers dezelfde  impact hebben. Als het slotnummer weg was gelaten of net meer spanning had gehad, was de ep nog sterker geweest.