De redactie hanteert het zwaard van Vrouwe Justitia en spreekt recht over wat rond is: de oogst van de glimmende schijfjes. Deze keer het debuutalbum van Dan Hair - Living In The Night.

De artiest

Dan Hair, de gekozen artiestennaam van Daan van Haren is eigenlijk volstrekt logisch. Dat geldt ook voor de muziek die hij maakt. Zijn liefde voor The Beatles, Elliott Smith, Sparklehorse en zo nog een aantal illustere namen uit de pop hebben hem muzikaal gevormd. Niet dat zijn debuutalbum Living In The Night een kopie is van voorgenoemde namen, maar hun invloed is wel degelijk terug te vinden in het tien nummers tellende album dat Dan Hair met de grootst mogelijke zorg in elkaar heeft gezet. In de nachtelijke uurtjes wel te verstaan, wat ook meteen de titel verklaart. Hij heeft de tijd genomen om elk nummer de vorm te laten krijgen die het moest hebben.

De muziek

De van oorsprong gitaarliedjes zijn voorzien van juist die accenten waar de songs om vroegen. Zo zijn er fluisterzachte passages, maar ook stevige gitaarerupties, zoals in de single ‘Goddamn’. Veel van die extra’s zijn door Dan Hair zelf ingespeeld (onder meer piano, mellotron, sampling en glockenspiel), maar ook een flink aantal bevriende muzikanten hebben hun bijdrage geleverd aan Living In The Night; drummer Gerrie van Gobbel en gitarist Erik Harings van The Hubschrauber, saxofonist Nord Strik, trompettist Jos Hendriks, cellist Sascha Hilgen en Marinus G. de Valk (harmonium) uit La Tres Illustre Compagnie Du Chat Noir, waarin Daan ook een hoofdrol speelt.

Het goed gekozen openingsnummer ‘Somebody Is Gonna Make You Happy Someday’ is niet alleen melancholisch, het roept sterk de jaren negentig in herinnering door de heftige gitaren en het bijna vrolijke pianootje (Grandaddy). Dan volgt het intieme ‘Joni Mitchell’, een prachtige ode aan deze invloedrijke singer-songwriter, dat muzikaal ook een knikje naar Elliott Smith en The Beatles maakt.

 

Intrigerende songtitels als ‘Is The Man Who Is Happy Numb?’ en ‘Philophobia’ geven al aan dat Dan Hair goed over bepaalde zaken heeft nagedacht en vaak de dingen anders ziet dan de meeste mensen (‘That Sad Song On The Album’). Hij is niet bang om zijn kwetsbare kant te tonen, gevoelens van onmacht (‘Certainty’ en ‘Falling Behind’), en is zich bewust van zichzelf en onderkent zijn kluizenaarsaspiraties (‘Living In The Night’).

Het oordeel

Living In The Night is een bijzonder geslaagd solodebuut. Dan Hair mag hier dan jarenlang aan hebben gewerkt met een nietsontziend perfectionisme, het beluisteren van dit album is als de nacht zelf, zoals Dan Hair ‘m regelmatig heeft beleefd. Soms zijn er wilde uitbarstingen, voornamelijk in het eerste deel (van de nacht), maar naarmate het vorderen van de nacht worden de liedjes kleiner, intiemer. Als kind van de jaren negentig, ligt zijn inspiratie voor een groot deel in de alternatieve rock van dat decennium. De liedjes echoën flarden Elliott Smith, Grandaddy, Sparklehorse (‘Linkous’) en Nirvana, maar dit stoort nergens. Je blijft enkel geïnteresseerd in het verhaal van Dan Hair. Living In The Night zit, naast de liedjes, vol met extra geluidjes, kleine toevoegingen, die ook niet perfect te duiden zijn. Hiermee beleef je een nachtelijke trip met Dan Hair. Die is iedereen aan te raden. Grote kans dat het verslavend werkt en dat je veel vaker (’s nachts) wil draaien.


Living In The Night is door Kroese Records uitgebracht op cd