Albumrelease Saint Charlie + Parcours (voorprogramma)
Zaterdag 18 maart 2017, Merleyn Nijmegen
Saint Charlie lanceerde op 18 maart het debuutalbum Lightning Over Velvet Evenings in een uitverkocht Merleyn. Deze muzikale “liefdesbaby” van het viertal indierockers uit Nijmegen werd geproduceerd door Guido Aalbers. Door middel van crowdfunding heeft de band het voor elkaar gebokst deze grote man, die eerder werkte met o.a. Muse en Coldplay, in te schakelen voor het verfijnen van hun sound. De verwachtingen waren dan ook hooggespannen, vooral onder de crowdfunders.
Het concert
En, hoe is de muziek?
De lichten in de zaal doven en een sfeer van verwachting hangt in de lucht. De laatste noten van Parcours vagen weg en de muzikanten van dit Duitse voorprogramma benadrukken nogmaals hoe enthousiast ze zijn over de kersverse plaat van de hoofdact. Zichtbaar nerveus lopen de mannen van Saint Charlie het podium op. Ze openen de set met een instrumentaal nummer waarin hier en daar flarden van opgenomen gesprekken opduiken. De sixties-achtige psychedelische visuals, de galmende gitaren en het ijle gezang van de achtergrondzangeressen beloven een feestje voor escapisten.
Waar gaat de muziek over?
Lightning Over Velvet Evenings (L.O.V.E.): de titel klinkt als een blikseminslag in wat eigenlijk een zwoele, vreedzame zomeravond had moeten zijn. Het gaat vooral over liefde in een tijd van “anti-liefde”, de haat die leeft in de maatschappij en ook door sommige politici wordt uitgedragen. “En die overigens niet heeft gewonnen,” zegt zanger Mark van der Mee, refererend aan de Tweede Kamerverkiezingen drie dagen eerder. “Waarvoor dank, Nederland”. Een wel erg voorzichtig “woohoo” uit de zaal verraadt dat niet iedereen de verkiezingsuitslag zo bekijkt.
En hoe is het om Saint Charlie live mee te maken?
De afwisselende gelaagdheid en het uptempo ritme van de nummers zijn zeker live een plus. En dat weet het publiek. Na de derde golf van gejoel uit de zaal durven de Nijmegenaren, zwetend in hun nette hemden, ook zelf wat meer los te komen. Er kan zelfs een knipoog tijdens het spelen vanaf. Vooral de zang klinkt in het echt een stuk minder gecontroleerd dan op de plaat. Daarmee wint de muziek fors aan overtuigingskracht.
Saint Charlie lanceert hier een debuutplaat vol oorwurm-waardige gitaarriffs en meezingbare refreinen die het prima zouden doen op veel grotere podia. Als ze hun subtiliteit koesteren en zo energiek blijven spelen als bij deze releaseshow, garandeert deze band een heel fijne live-act.
Wat is er spannend aan dit debuut?
Er zit veel in dit debuutalbum verstopt. De band beschrijft de plaat als hun liefdesbaby, een samensmelting van dingen die ze om zich heen hoorden, zagen en meemaakten. De strijd tussen de hunkering naar liefde en de koude werkelijkheid komt vaak naar voren in de teksten. What if nothing was defined as being weak?, zingt Van der Mee met een aanwezigheid die in strijd lijkt met de inhoud.
Het muzikale duel tussen opdringerig-catchy en kwetsbaar kan de band goed hebben. Zonder die tweestrijd leunen ze misschien iets te veel op heftige, zwemmende gitaarsounds à la Kings of Leon om echt origineel te heten. De continue hang naar stadionwaardigheid lijkt dan ook Saint Charlies grootste valkuil. ‘I Would Do That’ begint prachtig klein, maar krijgt uiteindelijk toch weer U2-allures. Dat is jammer. De subtiliteit van de instrumentale nummers laat zien dat ze ook makkelijk zonder kunnen.