Waltzburg, Kinoo en Mountain States. Vrijdag 2 juni, Merleyn Nijmegen.
Vrijdagavond 2 juni kwam in Merleyn de crème de la crème op het gebied van dreampop en eind 20e-eeuwse krautrock uit Gelderland en Groningen bijeen om te zorgen voor een avondje shoegazen. Kwam het drieluik van Waltzburg, Kinoo en Mountain States live uit de verf als een geslaagde combinatie?
Het concert
De eerste keer op het podium voor Waltzburg. Hoe is dat?
Het voormalige Wolves Dressed in Sheep uit Nijmegen opent deze avond. Voor het eerst staan ze op het podium onder de naam Waltzburg. Een vrolijk begin: ze brengen ons springerige indiepop met af en toe gekke ritmes en hier en daar een cowbell. De energie van de zanger en zeker ook het t-shirt van de drummer dragen een en al kleurige blijheid uit. Bij de rest van de bandleden lijkt het nog wat wennen; iets meer enthousiasme kan er wel vanaf. Misschien een beetje eng, zo’n eerste keer als Waltzburg in Merleyn staan? De band zorgt in ieder geval voor het meest rooskleurige deel van de avond: er wordt flink meebewogen. Een compliment aan de lichttechnicus is ook op zijn plaats: de flitsende wolken roze, paars en blauw sluiten naadloos aan op de frivole ritmes en deuntjes. Tijdens spanningsmomenten ruilt hij die waas van kleur in voor een mooi verstild wit licht.
Wat heeft Kinoo toe te voegen aan dit dromerige muzikale mixdrankje?
“Kinoo sounds like your moped went all emotional on you; motoric, sometimes awkwardly noisy, but always melodically packed.” Zo beschrijft de band haar geluid in haar bio. In december 2016, na de release van hun debuut-ep Corners/Grips, zeiden de leden al dat ze wilden werken aan hun sound en live performance. Nou, met die emotionele live performance zit het wel goed. Niet alleen ziet zanger Tjesse Riemersma er met zijn opabril, lange haar, snor en wijde shirt uit als een romantische held uit de jaren ’80, hij weet ook vol overtuiging het dromerselan uit te dragen op het podium. De standaard omhelzend leunt hij naar achteren en hangt als in wanhoop aan de microfoon.
Kinoo is een tikje duisterder dan de eerste act. De band voegt een flinke scheut rock toe aan de dreampopmix, en wederom werkt het licht – nu onheilspellend lichtgroen - fantastisch mee op het podium. Een beetje opgejaagd klinkt de band wel. Soms valt daardoor de zang van Riemersma een beetje weg – zonde, want zijn live performance is sterk. Het duurt dan ook iets langer voordat de zaal volloopt, maar de band weet naarmate hun set vordert toch het hele publiek te boeien. En is het alleen maar melancholie en dromerig drama? Nee hoor, er wordt zowel op het podium als in de zaal ook breeduit gelachen.
En is de vertolking van het debuut-ep van Mountain States een succes?
Via de wat meer melancholische krautrock van Kinoo navigeren we in onze denkbeeldige vintage Opel tot slot richting Mountain States. Een extra spannende show voor dit viertal, dat op 2 mei haar debuutalbum Whispers uitbracht en zich met deze plaat voor het eerst live mocht bewijzen. Dat lukt de band zeker: Mountain States kan met recht de meest volwassene van de acts worden genoemd, in jaren en in sound. Naast het echte shoegazen in ‘Lack of Substance’ en ‘Kairos’ kan er ook gedanst worden op meer energieke tracks als ‘Home’ en ‘Hologram’. Heerlijk wegdromen. En voor je het weet is het optreden plotseling alweer voorbij.
Al lijkt deze drie-eenheid muzikaal misschien iets te veel op elkaar om samen een genoeg afwisselende line-up te vormen, deze avond in Merleyn is sowieso een goed gemixte trip down memory lane voor hen die de jaren 80 en 90 bewust hebben meegemaakt. Met het dansbare van Waltzburg, het melancholische van Kinoo en de ritmische roes waar Mountain States je op meevoert, is het resultaat een goed op kleur geschikt boeket van provinciale dromers.