Wat een moment. Robbie Williams draagt al de hele avond nummers op: aan z'n dochter, z'n zoontje, George Michael. Nu is de volgende aan de beurt: zijn eigen vader. En net als je flauw glimlachend denkt, 'het zal wel', staat diezelfde vader opeens op het podium om in duet 'Sweet Caroline' te zingen. Zestigduizend toeschouwers in de Goffert gek krijgen met een nummer van Neil Diamond, je moet het maar kunnen. Robbie Williams, 43 inmiddels, is er de man wel naar om het met de juiste knipoog te brengen.

The Heavy Entertainment Show heet zijn veelzeggende, buiten Engeland grotendeels geflopte nieuwe album. Heavy entertainment is wat we voorgeschoteld krijgen. Twee grote schermen in de vorm van Robbies hoofd flankeren het podium, waarop zijn entree - in boksoutfit - wordt aangekondigd met een ironisch volkslied... over Robbie Williams zelf. Al tijdens tweede nummer 'Let Me Entertain You' trekt Robbie zijn shorts omhoog en draait hij zich om naar het volle park: "let me show you my arse!" Weer die grijns, weer voorkomt de nog altijd charmante Brit met een kwinkslag dat het afzakt tot een Geer- en Goor-aflevering. 

Sterk zijn die hits nog onverminderd. De tekst van 'Come Undone' hoeft echt niet op het scherm geprojecteerd te worden om de hele weide mee te laten zingen, 'Feel' krijgt alle handen torenhoog de lucht in. Tijdens 'Kids' wordt Kylie Minogue probleemloos vervangen door één van de achtergrondzangeressen, bij 'Something Stupid' is de rol van Nicole Kidman voor een vrouw uit het publiek - die met een clownesk masker en geholpen door een stemvervormer het refrein 'mee mag zingen'. Dat entertainment en muziek elkaar ook prima versterken blijkt bij nieuwe single 'Love My Life', dat als een hit onthaald wordt terwijl Robbie in een bokshandschoen boven het publiek zweeft. 

HET CONCERT:
Robbie Williams, Goffertpark Nijmegen, dinsdag 4 juli 2017

HET PUBLIEK:
Wordt net als Robbie een dagje ouder. De gemiddelde leeftijd ligt inmiddels (ver) boven de dertig. De hits worden massaal meegezongen, al horen we tussendoor ook veel gebabbel.

WAS HET GOED:
Redelijk, maar niet overdonderend.

HET NUMMER:
'Angels'. Wie een uur na het optreden door Nijmegen loopt hoort nog steeds ergens "and through it all..." galmen.

(Tekst gaat door onder de foto)

Los van wat nummers van de nieuwe plaat houdt Robbie het vooral bij oude hits: geen 'Tripping', 'Bodies', 'She's Madonna' of 'Advertising Space', over 'Candy' alleen een grapje hoe lastig het refrein is. Wel aandacht voor Take That, met al vroeg in de set een lang praatje over zijn voormalige bandgenoten. Vreemd genoeg volgt niet een monsterhit als 'Back for Good', maar het in 2010 als comeback uitgebrachte 'The Flood'. Als het meezingen beperkt blijft vraagt Robbie smalend of het überhaupt wel een hit was in Nederland. Leuk die zelfspot, jammer dat we de grap woord voor woord mee kunnen lezen op de autocue. Entertainment kan ook té geregisseerd zijn. 

Dat stoort vooral in de uitvoering van andermans hits. Want jezus Robbie, wat een hoop covers en snippets. Neil Diamond dus, George Michael, zelfs Frank Sinatra's versie van 'My Way' komt langs. Potsierlijk wordt het halverwege met een soort medley van top 2000-hits, waarbij Robbie het publiek opzweept met halve refreinen uit onder andere 'Bohemian Rhapsody', 'Livin' on a Prayer' en 'Can't Touch This'. En alsof hij zelf beseft hoe matig nieuw nummer 'Motherfucker' is, schakelt hij in het outro schaamteloos over op stadionvuller 'Hey Jude'. Niks geen knipoog meer: zelfs voor Robbie gaan we hier ver over-the-top.

Zo laat Robbie ons met gemengde gevoelens achter. De tongue-in-cheek-attitude, het vele fuck en arse, de bij vlagen heus wel grappige anekdotes over zijn kinderen en voormalige bandleden: het is Robbie ten voeten uit en het maakt hem zo populair. Op wat slippertjes na is hij ook redelijk bij stem vanavond, waar nodig vullen band en achtergrondzangeressen hem moeiteloos aan. Het levert vanavond in Nijmegen een degelijke, redelijk vermakelijke show van de man uit Stoke-on-Trent op. Al blijft de heavy entertainment uit. 

CV Robbie Williams

1990: met 16 jaar het jongste lid van Take That
1995: verlaat Take That na drugsproblemen
1997: solo-debuut Life Thru A Lens, met o.a. 'Angels' en 'Let Me Entertain You'
2002: 'Feel' wordt eerste nummer-1-hit in Nederland 
2009: come-back Take That, duurt tot 2012
2017: brengt 11e solo-album The Heavy Entertainment Show uit

Setlist

1. The Heavy Entertainment Show
2. Let Me Entertain You
3. Monsoon
4. Party Like a Russian
5. The Flood (Take That)
6. Freedom 90 (George Michael)
7. Love My Life
8. Vocal Medley
9. Come Undone
10. Somethin' Stupid (Carson and Gaile)
11. Rudebox
12. Kids
13. Sweet Caroline (Neil Diamond)
14. Motherfucker
15. Feel
16. Rock DJ

17. Strong
18. Angels
19. My Way (Claude François)

Het moment:

'Angels' natuurlijk. De zon is op deze lange zomerdag eindelijk onder wanneer er twee enorme engelenvleugels op het podium verschijnen. "This one is for two guys from Australia," kondigt Robbie aan. Daar hebben zestigduizend meezingers maling aan: deze is voor iedereen.