Op zondag 16 juli opent Mister and Mississippi het Valkhof Festival. Het terrein loopt langzaam vol en het optreden begint eigenlijk een beetje zoals een ouderwetse Nederlandse verjaardag. Tijdens het soundchecken staan de bezoekers in een grote cirkel om het plateau voor de Arc, een beetje schuchter. Maar als de band begint te spelen komt iedereen snel naar voren en komen er per nummer meer mensen kijken.

Nieuwe stijl van de band

Met het eerste nummer dat ze inzetten, laten ze meteen horen dat ze hun stijl hebben veranderd. Ze komen binnen met meer psychedelische randjes door synthesizers en loops en daarbij is hun muziek harder geworden. Er zitten meer elektrische gitaren in dan in de veelal meer zachtmoedige indierockliedjes die we van de band kennen.

De veranderingen worden door het publiek goed ontvangen. Men deint een beetje mee, of staart in vervoering naar de van tijd tot tijd dromerige deuntjes en het innemende stemgeluid van Maxime: een fijn eigen geluid, wat het misschien ook wel maakt dat de verandering in de muziekstijl van de band helemaal niet erg of verwarrend is. ‘Geweldig!’ wordt er vanuit publiek geroepen als na twee nummers voor het eerst contact wordt gezocht met de mensen.

HET CONCERT:
Mister and Mississippi, Valkhof Arc, zondag 16 juli

HET PUBLIEK:
Echte bikkels blijven staan in de regen.

(Tekst gaat door onder de foto)

De band heeft over het algemeen niet zo veel interactie met het publiek, vooral in het begin niet en dat is jammer. Nadat er contact is gezocht na de eerste twee nummers is de sfeer iets losser en kletst Maxime een eind heen over hun nieuwe stijl en de nummers die ze daarbij hebben ontwikkeld. Zo prediken ze in 'Wolfpack' over/tegen mensen als Donald Trump. Ook hebben ze een van hun oude nummers, ‘Northern Sky’, in hun nieuwe stijl gegoten. Het nummer blijft zoals we het kennen, maar dan met net iets meer rauwe psychedelische randjes. Dit nieuwe jasje past prima bij ze en ze gaan er helemaal in op. De muziek is vrijwel foutloos en de manier waarop ze zelf in de muziek opgaan is prachtig om te zien.

Het laatste nummer dat ze spelen is ‘Vices/Virtues’ en is een ontzettend goede afsluiter met fijne rauwe gitaren, doordringende bastonen en een meer upbeat ritme. Er zitten veel solo’s in waar zowel de band als het publiek op los gaan. Deze solo’s voegen zich op het laatst samen tot een geweldige bak herrie. De bezoekers zijn voor de rest van de optredens deze zondag wakker. En van die verjaardagsopstelling, is gelukkig niks meer over.

CV Mister and Mississippi

2011: opgericht
2013: debuutalbum Mister and Mississippi
2015: We Only Part to Meet Again
2017: Mirage

Het moment

Tegen het eind van het optreden begint het hard te regenen. De bezoekers schuiven wat op en met wat passen en meten kan het grootste gedeelte van het publiek onder de bomen schuilen. De rest frommelt wat met poncho’s of blijft gewoon staan. Ze worden door Maxime liefkozend ‘bikkels’ genoemd, nadat ze vraagt of het al iets droger is.

De band

Maxime Barlag, zang/percussie
Samgar Lemuël Jacobs, zang/drums
Danny van Tiggele, gitaar
Tom Broshuis, gitaar/toetsen