Er is her en der al over geschreven, de plaat was een hit op de 3voor12 luisterpaal, maar een recensie in deze rubriek mag natuurlijk niet ontbreken. Het Nijmeegse viertal bracht begin 2014 het goed ontvangen Desert Calm uit. Er werd daarna veel opgetreden, maar de afgelopen maanden ging alle energie naar het perfectioneren van Mean Machine.
Is de band hierin geslaagd?
Eigenlijk is die vraag heel makkelijk te beantwoorden met ja. In alle opzichten is Mean Machine de overtreffende trap van Desert Calm. De liedjes zijn beter, de productie is een stuk beter, het artwork is mooi en zeer treffend. De desert- of grooverock is uitgebreid met alternatieve rock, waardoor de band minder eenvormig klinkt.
De plaat opent sterk met ‘Son Of Rose’. Hypnotiserend gitaargeluid en de stem van zanger/gitarist Stijn van Oers, die lekker ingehouden zingt. En dan komt ook nog die gitaarsolo, die het nummer meteen naar een hoger plan tilt. Verantwoordelijk hiervoor is Jan van Tiel. Wouter Maes is al jaren de vaste bassist en nieuw achter de drumkit is Peter Palermo. Als ‘Tie The Kite’ begint, lijkt het alsof je meteen kunt meezingen, er waart een herkenbare melodie in dit nummer. Hierin en het daarop volgende titelnummer krijgt Taxidermist versterking van Pieter Holkenborg (Automatic Sam). ‘Mean Machine’ werd niet meer dan terecht gekozen als visitekaartje. Waanzinnig lekker nummer.