Dag des Oordeels: Liwet's Eye - Takeaway Sun

Patrick Schimmel ,

De redactie hanteert het zwaard van Vrouwe Justitia en spreekt recht over wat rond is: de oogst van glimmende schijfjes. Deze keer een editie die extra fel schijnt: het nieuwe album van Liwet’s Eye: Takeaway Sun.

Het gevoel van de zon vangen op een plaat. Het is overduidelijk het doel geweest van Arnhemse indiepoppers Liwet’s Eye. Een vrolijke band, die met opzwepende en zomerse tunes de harten van de lokale muziekvolgers sneller doet kloppen. De in 2007 opgerichte band, is onlangs in zee gegaan met Kroese Records en die brengen nu de eerste langspeler van het lichtvoetige viertal uit. De releasedatum is op zijn minst opvallend te noemen. Terwijl de eerste blaadjes beginnen te vallen, probeert dit vrolijke collectief de nazomer nog te verlengen.

Is de band geslaagd in hun opzet?

De band klinkt opgewekt, fris en klinken verrassen Brits. Het dansbare aspect vloeit uit de speakers en de plaat zit dan ook vol vlotte hitjes met naar het lijkt niet al te diepgaande onderwerpen. Het Arnhemse viertal heeft wat weg van bijvoorbeeld een Two Door Cinema Club. De nasale tonen van zanger Sven van Vessem doen het geheel extra broeierig klinken. Het beste van zijn kant is te horen op ‘Ukebox Love’,  een nummer dat überhaupt doet denken aan de betere britpopbands van het laatste decennium. De productie van de plaat is luchtig en dat is wel iets wat past bij Liwet’s Eye. Het is bovendien een verfrissend gegeven in een tijd waar popplaten worden gevuld met muren van geluid. Takeaway Sun is daardoor een warm en vrolijk plaatje, om meer dan alleen op mee te deinen.

Klinkt als een uitstekende plaat, toch?

Er mogen wel wat kanttekeningen geplaats worden bij de diversiteit van de plaat. Om bij het thema te blijven: Liwet’s Eye is niks nieuws onder de zon. De fijnproever zal het album niet zonder kleerscheuren doorkomen. Takeaway Sun voelt namelijk als een roadtrip waarop af en toe vergeten wordt een afslag te nemen. Spannend wordt het nergens. De baslijnen klinken wat dof en tekenen een contrast met de lichtvoetige nummers.  ‘See You In A Day’ vormt daar een prettige, maar veel te zeldzame uitzondering op en laat zien dat de band wel degelijk over een ruw randje beschikt. Het doet de rest van de plaat enkel fletser lijken.

Al met al heeft Liwet’s Eye een zeer toegankelijk album uitgebracht, maar de herfstregens gaan ze niet tegenhouden. Er komt vanzelf weer een zomer en daar hoort Liwet’s Eye thuis. Dus schrijf ze maar vast op voor het volgende festivalseizoen, al lijkt het nu nog zo ver weg.