Taxidermist + Pieter Holkenborg. 7 oktober 2016, Merleyn Nijmegen
Albumrelease Mean Machine van Taxidermist in Merleyn
Mix van stoner- en sfeervol uitgesponnen alternatieve rock
Een cd-release is altijd een feestje. Niet alleen voor het publiek maar zeker ook voor de band zelf die zich de afgelopen maanden in het zweet heeft gewerkt om hun product aan het vinyl (en plastic) toe te vertrouwen. Op vrijdag 7 oktober speelde de band het nieuwe album voor een vrijwel uitverkocht Merleyn. Wat zou het publiek er van vinden?
Het concert
Het voorprogramma wordt verzorgd door Pieter Holkenborg, zanger en frontman van Automatic Sam en die ook meezingt met Taxidermist tijdens het nummer Mean Machine. Het optreden van Pieter zelf begint wat vaag. Strummend op zijn gitaar buigt hij zich telkens voorover naar de knoppen en pedalen die voor hem op het podium liggen. Het publiek heeft nauwelijks door dat hij begonnen is en de techniek blijkbaar ook niet; hij moet vragen of er licht naar het podium mag. De muziek is experimenteel, techno-achtig. Een beetje vreemd, maar toch ligt het wel lekker in het gehoor. Zijn tweede (en laatste nummer) is vocaal waarbij zijn stem sprekend als Neil Young klinkt. Later blijkt het inderdaad een bewerking van een nummer van Neil Young te zijn.
De verwachtingen voor Taxidermist zijn hooggespannen. Om met frontman Stijn van Oers te spreken: "Hier hebben we maanden naartoe geleefd. En nou, ja, dit is het." 'Dit' is het begin van een fraaie kennismaking met het nieuwe oeuvre van de band. Zoals we van ze gewend zijn staan de bandleden strak in het pak op het podium. Vanaf de eerste noot spat het enthousiasme en spelplezier ervan af; niet alleen qua outfit zijn de bandleden goed op elkaar afgestemd, in het decor speelt de uitgesneden dame van de cd-hoes een prominente rol. Taxidermist bestaat uit Stijn van Oers op zang/gitaar, Wouter Maes op bas/zang, Jan van Tiel op gitaar en Peter Palermo op drums. Gastspelers deze avond zijn Pieter Holkenborg op gitaar/zang en Sophie Veline op zang.
Wat Taxidermist ten gehore brengen klinkt bekend en toch nieuw. De band is gegroeid sinds het debuutalbum Desert Calm in 2014. Er zit meer diepte in de muziek, meer gelaagdheid. Invloeden van bands als Pink Floyd ('Tie the Kite') en Incubus ('Again') zijn herkenbaar en ook de constante duistere ondertoon van veelgenoemde inspiratiebronnen als Mogwai en Radiohead is onmiskenbaar aanwezig. Daarnaast is er wel degelijk een eigen geluid te ontwaren.
Zo wordt een Calexico-achtig uitstapje niet geschuwd in 'Tender love'. Het wordt helemaal mooi als Sophie Veline het podium betreedt en het nummer 'Norah' zingt. Haar etherisch stemgeluid zorgt voor een fraai tegenwicht. De hele cd (en ook het optreden) brengt een prima mix van stoner- en sfeervol uitgesponnen alternatieve rock. Het is duidelijk, Taxidermist is gegroeid. Het album Mean Machine is gelaagder dan het debuutalbum Desert Calm. Hoe vaker je ernaar luistert, hoe meer je er in hoort.