DAP16: Achterhoeks poptalent in de schijnwerpers

Geslaagde derde editie van Dag van de Achterhoekse Popmuziek

Egbert Middelink ,

De derde editie Dag van de Achterhoekse Popmuziek stond in het teken van meer acts en locaties. In de gehele Achterhoek en de gehele dag door was er gelegenheid voor het publiek om kennis te maken met het aanwezige talent. 3voor12Gelderland stapte in de auto en deed een rondje Achterhoek.

Dieper de Achterhoek in gaat bijna niet: in Winterswijk staat de White Noise opnamestudio van Marlon Wolterink. In het kader van DAP16 heeft Marlon vandaag de deur van zijn studio opengezet voor het publiek. Samen met Sour Mash uit Zutphen wordt het nummer 'Camouflage' opgenomen. “Er komt zeker iets bruikbaars uit vandaag”, aldus Marlon die zeer nauwkeurig de microfoons klaarzet bij het drumstel.

De ongepolijste country-noir van Sour Mash is al het hele land doorgegaan. De band richt zich tegenwoordig wat meer op de Achterhoek: “Onze muziek wordt hier beter ontvangen, komt meer los”, vertelt René Willemsen, zanger van de band, die de deelname aan de DAP16 ook als mooie PR ziet.

De volgende stop is in Gaanderen bij Brugman Muziek. In de kelder van de zaak organiseert het Popgilde, dat Achterhoekse muziekdocenten ondersteunt bij het lesgeven, een tweetal clinics. Mart Hillen komt uit Lichtenvoorde en is nu de derde ArtEz Popacademie-student in Enschede. Hij geeft een clinic in fingerpicking style gitaarspelen. De 20-jarige Hillen heeft met deze gitaarstijl in 2016 twee prestigieuze awards gewonnen: Rabo On Stage en de Finger Style Academy Award.

Bij fingerpicking style is het de bedoeling om zowel de begeleiding (bas) en de melodie in een keer te spelen op een akoestische gitaar. Zijn methode is om eerst een stukje baslijn te spelen. Hij gebruikt daarvoor een duimplectrum om meer vrijheid te hebben in het kunnen gebruiken van zijn vingers. Daarna een stukje melodie en dan pas dat kleine stukje muziek samen te oefenen en zo steeds een stukje verder. Een tiental mensen hoort hoe Mart met ‘Africa’ van Toto en ‘Thunderstruck’ van AC/DC niet alleen de snaren, maar ook de kast van de gitaar gebruikt in het arrangement van de nummers.

Midas Treub, oorspronkelijk uit Zutphen, geeft na Mart Hillen een clinic songwriting. Midas, die met The Fudge in 2010 de publieksprijs won bij de Grote Prijs van Nederland, vindt het spannend: “ik ben meer van niet-lullen-maar-spelen…” Midas stelt dat inspiratie niet iets is dat uit de lucht komt vallen. Intuïtie brengt je tot het plafond en met discipline om het ‘af’ te maken, doorbreek je het plafond. Hoewel Midas wel een investeerder in zijn album heeft overgehouden om eens een nummer te spelen wat nog niet ‘af’ was. Co-writing is ook een middel dat hij gebruikt: samen met anderen een nummer echt af te maken. Of juist een bestaand nummer stukje voor stukje anders te laten klinken. Als voorbeeld laat hij ‘Living In A Dream’ horen, wat na afloop van zo’n samenwerking totaal anders klinkt en dan ook ‘Melt Me Down’ heet. Hij gebruikt het vooral om niet in dezelfde cirkel te blijven ronddraaien: “daarmee blijf ik wel creatief zonder dat ik steeds hetzelfde herkenbare blijf doen.”

In de popzaal van het DRU-complex speelt Midas ’s avonds als eerste van drie bands die in Ulft de DAP16 afsluiten. Midas, op gitaar, wordt hierbij begeleid met een basgitaar, synthesizer en drums. De lange set van een uur zit vol met rustige meerstemmige popfolksongs. Soms breekt Midas wat met de rustige nummers zoals met ‘Lost In The High’, wat lieflijk en klein begint en eindigt met rafelig gitaarwerk. Of met wat mogelijk zijn eerste single gaat worden van het eind maart verschijnende album ‘TV On Demand’: een popgeluid met meer tempo en met scherpe gitaarrifs. Een goede keus. De veelzijdige singer-songwriter durft met ‘Pictures’ ook alleen te spelen, heel klein en intiem met alleen een klein beetje ondersteuning op de synthesizer en z’n tweede stem.

Voor de tweede keer staat Lilith Effie op het podium van de DRU. De winnaar van de publieksprijs van de Achterhoekse Band Competitie 2016 is een bijzondere verschijning. Een nagenoeg leeg podium met drum en de synthesizer helemaal achter op het podium geeft ruimte voor de Needse Marieke van Ark en de Eibergse harpiste Janne-Mink Nijp. Marieke met haar donkere, volle en loepzuivere stem brengt soms wat duistere boodschappen uit haar nachtmerries in ‘Scarred’ en ‘Black Horses’.

Qua klassiek stemgeluid zou de band zeker niet misstaan op een gothic-metal festival, hoewel de band zelf haar muziek omschrijft als triphop, indie en dreampop. Staand met haar elektrische harp zorgt Janne-Mink voor de melodie en bas bij de nummers. Daarmee is ze ook wat statisch op het podium, wat voor Marieke en haar drang naar bewegen goed uit komt. Met haar grote passen en armbewegingen gebruikt ze het gehele podium. Lilith Effie, een unieke band met een unieke sound laat zich niet in een vakje duwen.

De afsluiter van de avond is voor de oude rockers van Threshold. Sinds 1973 is de band bezig met popmuziek. Dick Kemper op bas, Paul Kemper op gitaar, Jan Mourik op drums en Bert Heering die de zang voor zijn rekening neemt, hoeven geen verdere introductie. Alle vier op en top exponenten van de Achterhoekse popmuziek met een reikwijdte tot over de hele wereld. De band speelt veel oude rocknummers van anderen: “Omdat dat gewoon leuker is om te doen” aldus Heering. Met ‘All Right Now’ van Free wordt de set afgetrapt die in het begin wat roestig klinkt.

Soms haalt Heering de hoge noten niet helemaal meer of doen de vingers van Paul Kemper nét niet datgene wat voorheen wel ging. “Zo eens in de 500 jaar spelen we weer samen”, is het excuus van Bert. Gaandeweg de set gaat het soepeler en de mannen staan met plezier de muziek van oude helden te spelen: ‘Appleknockers Flophouse’ van Cuby & The Blizzards, ‘Stairway To Heaven’ van Led Zeppelin en ‘Russian Spy And I’ van The Hunters met Jan Akkerman destijds op de gitaar. Een deel van de circa 150 bezoekers scandeert tevergeefs na het laatste nummer nog “We want more!” Helaas, meer zit er niet in.