Voor de Arnhemse muzikant Jelle ‘Jellephant’ Haagsma, die inmiddels bekend staat vanwege zijn hoge productie, was het alweer even geleden dat hij nieuwe muziek had uitgebracht. Kick The Swamp! is de opvolger van het vorig jaar alleen op cassette verschenen Loom. Dit keer heeft Jellephant gekozen voor vinyl. Niet alleen de fysieke vorm verschilt, ook heeft hij muzikaal het helemaal anders aangepakt. Was de voorganger nog uitgesponnen en dromerig van aard, Kick The Swamp! is harder, sneller en rafeliger. Ook is de 9 nummers tellende plaat een stuk korter, na 27 minuten en 12 seconden is het alweer gedaan met de pret.

Waar hij zich live laat begeleiden door zijn band The Phantoms, het opnemen van plaatwerk doet Jellephant het liefst helemaal alleen. Wel wilde hij de livesound zo goed mogelijk benaderen op dit album, waardoor de “semi-psychedelic sounds” van de liveoptredens nu ook zijn gevangen op plaat. Zijn garage-sound heeft niet alleen iets broeierig, ook zijn er duidelijk sixties- en  shoegaze elementen. Zijn grote voorbeeld The Brian Jonestown Massacre is nooit ver weg.

Dit is een plaat die gruizig klinkt, zoals het hoort bij de betere garageplaten, maar ook heerlijk wegdraait. Vanaf opener ‘You Wish Jellyfish’ wordt de fuzzpedaal ingetrapt, maar nergens wordt het tempo van het laatste album van King Gizzard & The Lizard Wizard gehaald. Sterk is het derde nummer ‘Colossal/ Pct #7’, de “grote gitaarsound” van ‘Rictus’, het staande slot van ‘Snake Attack’ en het onweerstaanbare ‘1955’.

Het is jammer dat de plaat niet zo lang duurt. Als je juist kiest voor snellere nummers, dan hadden er in dit geval ook wel een hand vol meer nummers op de plaat gemogen. Maar als de bedoeling is om het allemaal wat bondiger aan te pakken, is Jellephant hierin natuurlijk wel geslaagd.

Kick The Swamp! dompelt je onder in een zee van gitaren met veel fuzz. Laat duidelijk zijn dat het materiaal niet veel voor elkaar onder doet, maar als er één nummer moet worden aangewezen dat is het ‘I Made My Padded Cell My Home’. Niet alleen het glorieuze gitaarloopje, ook de tekst geeft perfect (de werkwijze van) Jellephant weer. Als een monnik sluit hij zich maanden op om nieuwe muziek te maken. Met dit als resultaat!

Jellephant is al een aantal jaren actief, maar nog altijd niet heel grijpbaar voor het grote publiek. Gelukkig brengt hij met regelmaat nieuw plaatwerk uit. Hij is geslaagd in zijn opzet om van Kick The Swamp! een scherper, lichtvoetiger en bondiger plaat te maken dan Loom. Dit werk doet niet onder voor veel andere releases, die teruggrijpen naar een sixties garage vibe, zoals Ty Segall, Allah-Las, Indian Askin en zelfs Jacco Gardner. Arnhem heeft in Jellephant een artiest om te koesteren.

Lees hier het interview dat 3voor12 Gelderland onlangs met Jellephant had.