De van oorsprong uit Balgoij, maar al jaren in Nijmegen woonachtige troubadour Marinus G. de Valk maakt met Het Leven In Lage Kwaliteit zijn Nederlandstalige solodebuut. Dit lo-fi album ligt stilistisch in het verlengde van La Vendange van Nijmeegs meest eigenzinnige chansoncollectief La Très Illustre Compagnie Du Chat Noir, waarvan hij één van de spilfiguren is. De instrumentatie is authentiek en warm, maar ook (bewust) spaarzaam. Om zo des te meer aandacht te vestigen op de poëtische teksten. Zelf speelt Marinus G. de Valk piano en harmonium, terwijl verschillende muzikale vrienden elk hun steentje bijdragen, zoals Rik Bosch en Daan van Haren op gitaar, Imke Loeffen op zang, Judith Döhne op viool, Sascha Hilgen op cello, Harmen Groenhart op contrabas, Jos Hendriks op trompet, Nord Strik op sopraan- en altsax en Kees Lewiszong op elektrische gitaar.
Het Leven In Lage Kwaliteit vertelt een verhaal. Een verhaal over een man, die niet weet wat hij moet doen, nu de liefde over is. Nog volledig onzichtbaar is hij in ‘Alleen De Maan’, terwijl het daarop volgende ‘Dag Lief’, dat verraderlijk luchtig klinkt, duidelijk maakt dat zijn lief is vertrokken. ‘Flessenblazer’ omschrijft treffend de voorbije relatie. Duidelijk is dat zijn leven op pauze staat in ‘Ik Wacht De Ganse Dag’, een lied dat beïnvloed is door voorbeeld Drs. P. Dat het ploeteren is, laat hij horen in ‘De Moed Der Wanhoop’. Maar Marinus is ook strijdbaar, blijkt uit ‘Dichte Deuren’ met een gitaarsolo die door merg en been gaat. Gaandeweg gloort er hoop aan de horizon (‘Dromen’, het slechts drie regels tellende ‘Irrealis’ en het prachtige, aan Leonard Cohen schatplichtige slotstuk ‘Ik Ga Door’).
Let op: Deze inhoud kan niet getoond worden omdat deze mogelijk strijdig is met de gekozen cookiesettings.
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?