Als vijfjarige stond de Weurtse Jordi al met de oude gitaar van zijn vader in zijn handen, hoewel hij nog geen noot kon lezen. Als middelbare scholier had hij de keuze tussen havo en vwo. Maar voor het vwo zou hij minstens twee uur per dag moeten studeren en dat ging niet lukken, want als hij zijn gitaar in de hoek zag staan, kon hij daar niet van afblijven. Gelukkig was havo voldoende voor het conservatorium, waar hij in 2011 werd aangenomen.

Dat was het conservatorium in Amsterdam waar hij zich in eerste instantie bekwaamde als gitarist. Al tijdens zijn middelbare schooltijd speelde Jordi in diverse bands en stond hij zelfs in 2014 op Pinkpop met de Golden Oldies. Maar hij ontdekte allengs dat hij het schrijven van eigen songs wel erg leuk vond. "Als zanger heb je direct contact met je publiek. Met zang begrijpen mensen wat je bedoelt en kun je ze raken met je nummers."

In Merleyn wordt Jordi geflankeerd door een vijftal muzikanten, die deels ook hebben meegewerkt aan de cd. Daarnaast maakt hij ruimte voor een akoestische sessie met Janneke. "Een zangeres uit België, waar ik vaak mee speel", zo introduceert hij haar. Het levert hem een lachsalvo op uit het publiek, dat voor een groot deel bestaat uit de generatie die de verhalen van de buurkinderen Jip en Janneke van Annie M.G. Schmidt nog vers in het geheugen heeft liggen. Ook een ander tijdsbeeld passeert de revue: "Toen ik begon op het conservatorium moest ik niets van de Beatles hebben. Maar ik had ongelijk." Om dat te bewijzen brengt hij een fraaie bewerking van ‘While My Guitar Gently Weeps’. Dit is de enige cover van de avond.