In tegenstelling tot eerdere jaren is er deze editite van Huntenpop muziek te horen op maar liefst zes podia. Net als vorige jaren spelen de grote namen op de Rabo-stage (de main-stage) en zijn de kleinere bandjes te vinden op de Parachute-stage. Daarnaast staan ook de Voute Kroeg, waarvan de naam voor zich spreekt, en de tenten van Omroep Gelderland (Gld) en MediaCows weer op het festivalterrein. Nieuw dit jaar is de Festivaart-stage, dat geheel in het teken staat van dancemuziek.
Huntenpop 2016: Onverwachte tegenvallers en opvallende uitblinkers
The Gentle Storm steekt er met kop en schouders bovenuit
Tijdens voorgaande edities van Huntenpop stond de festivalganger regelmatig in de blubber. Reden dus voor de organisatie van de 27ste editie van het festival in Ulft om t-shirts te laten drukken met de tekst 'Fock the rain'. Dit bleek onnodig, want het was 13 augustus perfect festivalweer. De muziek kwam dit jaar vooral van Nederlandse artiesten, die bewezen dat je niet van ver hoeft te komen om duizenden mensen te laten dansen.
Traditiegetrouw wordt het spits afgebeten door de winnaars van de Achterhoekse Bandcompetitie (ABC). Dit jaar zijn dat er twee, waarvan de rockers van Lou Patty om 13 uur als eerste mogen spelen in de tent van Omroep Gld. Het nadeel daarvan is wel dat het daardoor relatief rustig is bij het optreden van de band (op dat moment hooguit 100 mensen, incl. technici). Toch laten deze jongens uit Winterswijk gedurende dertig minuten horen waarom ze niet alleen de ABC juryprijs, maar ook Rockslag in Gorinchem hebben gewonnen.
Daarna is het de buurt aan de tweede winnaar van de ABC, Lilith Effie, die speelt op het MediaCows-stage. Wat direct opvalt is dat het al aanzienlijk drukker is geworden. Misschien past de rustige muziek van de uit Neede afkomstige zangeres beter bij dit vroege tijdstip dan de ruige muziek van Lou Patty. Opvallend is dat de harpiste van de band, Janne Minke Nijp, meer aanwezig is dan Lilith zelf. Met haar draagbare harp trekt Nijp de aandacht meer naar zich toe, terwijl de zangeres op de achtergrond blijft. De interactie van haar met het publiek blijft beperkt tot het noemen van het volgende nummer en het heen en weer wiegen terwijl ze haar liedjes zingt.
Na het optreden van Effie staat Lucas Hamming op het programma, de eerste grote naam. Het optreden is een aangename verrassing. Het lukt Hamming om een groeiend publiek aan het dansen te krijgen bij hits als 'Fool', 'Never Let You Down' en 'Mojo Mischief'. Het maakt niet eens uit dat Hamming zijn gitaar is vergeten of dat de snaar van zijn reservegitaar knapt tijdens het optreden.
Zanger Rocco Ostermann van Donnerwetter meldde in de ochtend al op Facebook dat hij zich een beetje voelde als 'de Michael Schumacher van Huntenpop' en dat hij zich klaarmaakte voor zijn 'zevende opwachting op dit puike festival.' Het rauwe geluid van de band is tijdens de souncheck al niet te missen en dat wordt alleen maar beter zodra Donnerwetter echt los gaat. De kwaliteit waarmee vandaag nummers als 'Ego' worden gebracht, gaat ook niet voorbij aan Peter van Elderen, zanger van Peter Pan Speedrock, die later die dag nog speciaal voor Donnerwetter spelen.
Ondertussen maakt ook de eerste act in de Parachute-tent, Living Room Heroes, haar opwachting. De muziek die deze Nijmeegse rootsrockband maakt, past perfect bij de zaterdagmiddag, en hun enthousiasme knalt van het podium. Dit belooft veel goeds voor hun nieuwe album, Days Well Spent, dat uitkomt op 23 september en gevierd zal worden met een releaseparty in Merleyn in Nijmegen. Het enige minpunt aan het optreden van vandaag is dat dat het geluid hier en daar wordt gehinderd door de muziek van twee andere podia.
Als Peter Pan Speedrock (PPS) later die middag het podium van Omroep Gelderland betreedt, is het druk in de tent. Niet vreemd aangezien de rockband heeft aangegeven ermee te stoppen, tot grote teleurstelling van hun fans. Van achteruit de tent van de Omroep Gld stage lijkt het erg druk bij dit optreden, maar vooraan is nog ruimte zat. Een echte moshpit blijft uit, terwijl het optreden daar alle gelegenheid toe biedt. Zelfs bij oude bekenden als 'Auf Der Axe' is de reactie van het publiek lauwer dan de band verdient.
Gelukkig maar dat er nog 27 shows staan gepland (maar daar zullen er nog een paar bij komen). Zanger Peter van Elderen is overigens al druk bezig met plannen als de band er straks echt mee ophoudt: "Ik ben al met een ander bandje bezig. En ik ben beeldend kunstenaar en wil me daar iets meer op gaan toeleggen."
Op hetzelfde moment als Peter Pan Speedrock speelt het Achterhoekse Opticks op de Mediacows-stage voor aanzienlijk minder publiek. Wat ook opvalt, is dat hier de gemiddelde leeftijd van de luisteraar iets hoger ligt dan bij het optreden van PPS. De band speelt mooie, lieve muziek met indie-invloeden. Luisterliedjes en een singer-songwriter in bandvorm, maar niet echt spectaculair.
Het optreden van Dotan draait uit op een grote teleurstelling. De zanger begint zijn optreden al meer dan tien minuten te laat, maar dat lijkt het publiek niet erg te vinden. Als hij eindelijk begint, krijgen de bezoekers een gelikte, goed geregisseerde, maar erg saaie show voorgeschoteld. Dotan en zijn band zijn ervaren performers en perfect op elkaar ingespeeld, maar het enthousiasme waarmee hij in 2014 op het festival stond is weg. Misschien komt dat door de vele optredens die hij sindsdien heeft gespeeld, maar het blijft jammer. Zelfs mooie nummers als 'Home II' en 'Let The River In' klinken niet veel anders dan van cd.
Tegenover dit teleurstellende optreden staat de spectaculaire performance die Anneke van Giersbergen neerzet met haar (nieuwe) band The Gentle Storm. Vorig jaar bracht de band The Diary uit waarop twee versies van elk nummer staan: een ‘storm’-versie en een ‘gentle’-versie. Vandaag krijgt het publiek de stormversie voorgeschoteld.
Het onheilspellende begin van de muziek is een opmaat naar wat komen gaat. Eerst verschijnt Van Giersbergen alleen op het podium en vult ze de tent met haar hoge stem, waarna haar bandleden volgen. Onder hen bevindt zich een achtergrondzangeres die vocaal nauwelijks voor Van Giersbergen onderdoet. De samenzang van deze twee zangeressen is van een zeldzame schoonheid.
Niet alleen het publiek reageert enthousiast op het optreden: het is ook te merken dat de band zelf met plezier speelt. Met name gitaristen en de bassist genieten zienderogen van het enthousiaste publiek. Als de band vervolgens ook nog eens twee nummers van Van Giersbergens vorige band The Gathering speelt (waaronder 'Strange Machines'), komt het publiek helemaal los. Het is zonder twijfel het meest indrukwekkende optreden van deze editie van Huntenpop.
Aan Jett Rebel de lastige taak om het geweldige optreden van The Gentle Storm op te volgen. Dat lukt Jett Rebel, de artiestennaam van Jelte Tuinstra, en zijn band redelijk. Het publiek is bij dit optreden voor het overgrote deel vrouwelijk, maar ook de rest van de toeschouwers laat zich horen bij nummers zoals 'Louise' en 'Do You Love Me At All'. Opvallend is dat het nummer 'Tonight' aanzienlijk wordt verlengd, waarbij de individuele muzikanten alle ruimte krijgen hun kunnen te laten zien en te laten horen. Met dit optreden maakt Rebel opnieuw duidelijk een echte rasartiest te zijn.
Later die avond is het Omroep Gld-podium voor Sharon Kovacs, wiens stem misschien wel tot de meest herkenbare hoort in de Nederlandse muziekscene. Kovacs, die zonder enorme bontkraag bijna niet herkend zou worden, wordt bijgestaan door onder anderen een violiste en celliste. De zangeres en haar band stonden gisteren nog op Sziget in Hongarije, maar toch zou je niet zeggen dat ze 18 uur non-stop in de bus hebben gezeten om op tijd te zijn voor dit optreden. Moe of niet: nummers zoals 'Diggin', 'My Love' en '50 Shades Of Black' hebben er in elk geval niet onder geleden.
De eer om deze festival dag af te sluiten is aan Golden Earring. De nestoren van de Nederlandse popmuziek zijn samen meer dan 270 jaar oud, maar de band weet met gemak vijf kwartier te vullen met louter hits. Van 'Another 45 Miles' tot 'Radar Love' en 'The Devil Made Me Do It' - alles wordt gespeeld. George Kooymans laat aan het begin van de set horen nog steeds een begenadigd gitarist te zijn. Toch voelt het optreden tegelijkertijd routinematig aan. Dat is haast onvermijdelijk als een band dezelfde nummers zó vaak heeft gespeeld, dat het een tweede natuur is geworden. Onze eigen Rolling Stones!
Ook dit jaar was Huntenpop weer alleszins de moeite waard. Gelukkig konden de festivalgangers voor de verandering een keer in de zon genieten van het Ulfste feest. Het is te hopen dat de 'Fock the rain'-shirts ook volgend jaar in de kast kunnen blijven tijdens de 28ste editie van het festival.