Thaïti, The Tightropes en Zitakula dansbare afsluiter van Park Open Thaïti, The Tightropes en Zitakula dansbare afsluiter van Park Open

Echt wakker is Park Open nog niet op deze zondagmiddag. Het Nijmeegse Thaïti trapt af met haar springerige indiepop. Zanger/toetsenist/gitarist Sam Cuppen zegt: "Eet even je ontbijt op en kom dan naar voren!" maar voorlopig vindt iedereen het wel best op zijn kleedje. Thaïti is tropisch vrolijk, inclusief Hawaii-shirts en bongo’s. Daarmee laat de band lekkere beats horen, met een bas die er swingend doorheen komt.

De synthlijntjes en gitaren komen goed samen, Cuppen is als frontman goed en presenteert de band op energieke wijze. De twee zangeressen zijn helaas minder verstaanbaar. Dat is jammer, want daardoor ontbreekt enigszins de balans. Ze houden desondanks de vaart erin met hun moves. De band is daarmee ook een feest om naar te kijken. Thaïti krijgt het publiek nog niet aan het dansen, maar dat ligt zeker niet aan de band, want die brengt hun muziek op aanstekelijke wijze over.

De tweede band is de Groningse funk-, rock- en bluesformatie die de gitaren erbij pakt voor een rauwer geluid. The Tightropes klinken strak, laten afwisselende loopjes horen en passen ondanks het donkere geluid prima bij de zonnige sfeer. De leadzanger heeft een goede, zware stem. Toch komt het optreden hier en daar statisch over en houdt de band de aandacht niet altijd vast.

Af en toe spits je je oren als er een goede solo gespeeld wordt en 'Red House', een cover van Jimi Hendrix, golft heerlijk over het veld. Hoewel blues en rock een andere energie meebrengen, is het verschil in enthousiasme tussen deze mannen en Thaïti opvallend. The Tightropes spelen deze zondag geen set die je erg bijblijft, maar het stevige gitaargeluid is alsnog wel erg smakelijk om bij in het gras te liggen.

Zitakula mag het festival af komen sluiten met een portie afrofunk. Er verschijnen onder andere een orgeltje op het podium, congo’s, twee saxofonisten en een trompettist. Al snel trapt het negenkoppige gezelschap af met een paar instrumentale nummers die nog niet zoveel indruk maken. Zanger Joey Skeete McLeed heeft de band verlaten en Park Open maakt kennis met nieuwe zangeres Sandy. Pas als zij de groep versterkt, komt de muziek helemaal tot zijn recht.

De percussie klinkt erg goed in combinatie met de blazers en de zangeres heeft een heerlijke stem die goed mengt met het orgel, hoewel haar stijl soms wat lijkt te clashen met de rest van de band. 'You’re not man enough for me', blaast ze zwoel over het terrein en je gelooft het meteen. Ze heeft in haar eentje genoeg power om de band in evenwicht te houden en ze speelt enthousiast in op het publiek. Tijdens een van de laatste nummers loopt ze tussen de mensen door en vermaakt ze de kleinsten met een tamboerijn. De band speelt met zichtbaar plezier en net als bij de Tightropes past dit eigenlijk prima bij de sfeer op Park Open.

Je verwacht dat bij een band als Zitakula alle registers open worden getrokken, maar de band houdt zich hier en daar in. Bij vlagen klinkt het wat wollig en sloom, terwijl de afsluiter van de dag en het seizoen er wel uit had mogen springen. Dat maken ze aan het einde alsnog goed. In de laatste maten vliegt de band bijna uit de bocht en knallen ze even flink. Zitakula krijgt het voor elkaar dat het publiek in de benen komt. Tijdens de laatste nummers staat er zeker vijftig man te dansen. Park Open gaat gemist worden aanstaande zondag. Dan maar wachten op Park Open 2017.