Stoere mannen, sterke verhalen met Nico Dijkshoorn en Sour Mash in Brebl, Nijmegen Stoere mannen, sterke verhalen met Nico Dijkshoorn en Sour Mash in Brebl, Nijmegen

Stoere mannen, sterke verhalen
Brebl (Honig-complex), vrijdag 8 april 2016 

Stoere mannen, sterke verhalen is een concept van de Bibliotheek Gelderland Zuid en het Kids ’n Billies festival. Tijdens dit evenement in Brebl vertellen gasten hun eigen (sterke) verhalen over onder andere muziek, hun eigen leeservaringen en invloeden, wordt de gast geïnterviewd en treedt er tussendoor een stoere band op. In november was de eerste editie met Marco Roelofs (ex-Heideroosjes) en de surfpunkband The Bunny Bonanzas. De tweede editie vanavond had Nico Dijkshoorn op het programma en de Gelderse band Sour Mash. Een volgende editie is waarschijnlijk deze zomer en in het najaar.

De country noir-band Sour Mash speelt een lekker potje vuige countryrock, gelardeerd met een snufje blues. Jammer dat de versterker van de gitarist het niet behoorlijk doet bij het tweede nummer, maar dat maakt de band meer dan goed in de sets die daarna volgen. Rammelende country in een gruizig geluid.

Dijkshoorn is een makkelijke verteller. Ook tijdens het interview laat hij zich soepel verleiden tot brede uitweidingen over zijn invloeden en zijn helden. Nico’s tip: lees nooit biografieën over je helden want het haalt de romantiek weg. Moeiteloos en humoristisch verhaalt hij over zijn tijd dat hij als dienstweigeraar werkte in de bibliotheek in Amstelveen, over zijn allereerste optreden in een band (waardoor hij uiteindelijk zijn vrouw heeft ontmoet) en over zijn initiële afkeer van hedendaagse Nederlandse hip-hop (kort samengevat: Sinterklaasrijm). 

Diezelfde scherts kenmerkt de columns en verhalen die hij voorleest deze avond, waarbij zijn bijzondere beschrijvingen van alledaagse gebeurtenissen zorgt voor een andere blik. Niet dat het allemaal lol en luim is: in de minder humoristische stukken toont hij een bedachtzaamheid die niet altijd doorsijpelt in zijn publieke optredens. En hij blijkt ook nog een smerig potje blues te kunnen spelen op gitaar. Dat zijn schrijf- en gitaarkunsten beter zijn dan zijn zang nemen we maar voor lief. Dat zal hem trouwens ook weinig interesseren. Zoals hij zei tijdens het interview: "Je moet je beperkingen kennen, maar ik heb wel die podiumdrang. Dus dat doe ik dan ook."

Het geluid stond af en toe te hard, zeker tijdens het optreden van de band. Paar keer gehoord en gelezen vanavond: "Verkopen ze hier ook oordopjes?" Jammer. Brebl is geen ‘gewone’ concertzaal, maar in deze setting eerder een intieme theaterzaal. Wellicht had het geluid daarom ook iets minder hard gekund. En de krukjes bij de hoge interviewtafel? Wellicht een volgende keer een lagere tafel en gemakkelijkere stoelen waarbij de gast en de interviewer niet voortdurend op zoek zijn naar een gemakkelijke zithouding?

Nico Dijkshoorn die in een komische tirade mensen die naar het Zuiden van Amerika reizen in de hoop daar authentieke bluesmuzikanten te zien een veeg uit de pan geeft. En vervolgens een imitatie geeft op zang en gitaar hoe dat ongeveer klinkt (sprekend uit eigen ervaring).

Volle bak vanavond dus er is veel interesse voor dit evenement van het publiek. De bezoekers vermaken zich uitstekend met de humorvolle verhalen van Dijkshoorn, hoewel er nauwelijks vragen komen als de interviewer daarnaar vraagt. Maar wellicht wordt het ook allemaal begrepen en is de schrijver gewoon duidelijk met zijn verhalen. En waarschijnlijk hebben veel bezoekers ook de boeken van Dijkshoorn in de kast staan, getuige de herkennende reacties op sommige stukken. Hier en daar zijn er wel wat opmerkingen van het publiek over het geluid dat soms te hard staat. Maar dat weerhoudt men er niet van om vrijwel allemaal tot het einde van het optreden van Sour Mash te blijven in Brebl.