Endless Boogie is afkomstig uit New York en bestaat al sinds 1997. Zelf omschrijven ze hun muziekstijl als kraut southern rock met invloeden uit de hardrock, stoner en bluesrock met een fikse vleug Canned Heat en een stem als Captain Beefheart.

En.. wil het vlotten?
Het optreden wil niet helemaal van de grond komen, al ligt dat niet aan de band. Het publiek houdt afstand, waardoor de interactie niet helemaal wil lukken. Gedanst wordt er nauwelijks, terwijl de muziek daar toch zeker voor uitnodigt. Toch laat het publiek zich allengs inpakken door de muziek. Zoals gezegd, eindeloos uitgesponnen nummers waarin langharige oudere jongere Paul 'Top Dollar' Major alles uit de kast trekt qua stem- en gitaargeluid.

Als er eenmaal afstand is, is die lastig te overbruggen toch?
Tussen de nummers door (twee keer, dus) probeert frontman Major het publiek nog een beetje aan te spreken. Duidelijk wordt dat de band zelf al eerder op de middag op het festival rondliep als hij refereert aan de ‘agressive butterflies’. Eerder op de middag vloog er namelijk een grote vlinder voor het podium die telkens op iemands hoofd of schouder landde, tot vermaak van de omstanders. Helaas reageert ook hier het publiek een beetje lauw op. Behalve de frontman maken de andere bandleden ook nauwelijks contact met het publiek. Integendeel zelfs, blijkt als gitarist Jesper 'The Govornor' Eklow duidelijk chagrijnig wordt als er iets niet in orde blijkt met de monitor. En dat is jammer, want de muziek is alleszins de moeite waard. 

Dus, komen ze nog terug?
De afgelopen jaren zijn ze regelmatig te zien geweest op Nederlandse festivals. Het lijkt er niet op dat ze zich vandaag echt laten afschrikken door het gebrek aan interactie. Misschien hebben ze gewoon hun dag niet. Of wellicht vinden ze dit wel een goede manier van optreden: lekker jammen, eindeloos doorgaan. Totdat iemand de stekker eruit trekt en het licht langzaam dooft.