Fai Baba is het alter ego van Zwitser Fabian Sigmund en zijn drummer. Die Sigmund is een begenadigd gitarist en heeft bovendien zo'n prettig nasale stem waar Mac DeMarco al jaren zijn liedjes mee volneuzelt. Al met al een zomers recept met trage drums, lange dromerige gitaarlijntjes en spaarzame, in echo gedrenkte zang. Een beproefd recept ook, want Fai Baba was stiekem al jaren bezig tot single 'Salt Turns Into Sugar' eind vorig jaar door verschillende blogs - en de programmeurs van het Valkhof Festival - werd opgepikt. Des te vreemder dat die single vanavond niet op de setlist staat.

Maar met zo'n jarenlange ervaring zal het live wel kloppen, toch?
Afgaand op zijn podiumpresentatie bracht Sigmund die jaren vooral door in de studio: centraal vooraan op het podium staat een krukje met een versterker, maar Sigmund zelf staat met pet en zonnebril enkele meters naar achteren, teruggetrokken zijn eigen liedjes te spelen. Tussen de nummers door ook geen enthousiasmerende praatjes of anderszins contact met het publiek. In plaats daarvan wel minutenlange intro's waarbij soms onduidelijk is wanneer het stemmen van de gitaar overgaat in het liedje zelf, en al even lange fade-outs na afloop.

En dat werkt niet, begrijp ik?
Als de nummers ergens zouden ontbranden misschien wel, maar de van zichzelf al trage nummers krijgen nu allemaal een uitvoering die de achtminutengrens nadert. In een klein zaaltje zou dat nog best kunnen werken, op een festival waar bijna niemand je kent wordt het dan een lang gevecht tegen de weglopers.

Heeft zo'n band dat zelf dan niet door?
Bij zo'n introverte act is dat lastig te peilen. Die hele podiumact ademt onverschilligheid, maar het zou even zo goed verlegenheid of een compleet gebrek aan festivalervaring kunnen zijn. Gelukkig heeft Sigmund voor het optreden gelezen dat vanavond nog Endless Boogie en The Budos Band komen optreden. "Enjoy the Boogie Band," besluit hij vertwijfeld. Als zelfs dat niet lukt...