#4DF16: Together Pangea maakt Valkhof klaar voor John Coffey

Californische garagerockers brengen de eerste moshpits op gang

Tekst: Matthijs Loermans ,

Snelle, rauwe liedjes over drugs, meisjes, feestjes en nog meer meisjes, die lekker makkelijk mee te brullen zijn. Dat is Together Pangea in een notendop. Garagepunk met af en toe een melancholische inslag, beïnvloed door jarennegentigbands als The Smashing Pumpkins en Nirvana. Ideaal voor op een festival met een biertje binnen handbereik.

De oplettende bezoeker heeft ze al kunnen spotten: de heren van Together Pangea zijn al vroeg op pad in Nijmegen om op Pokémon te jagen. De band is goed bevriend met Mozes and the Firstborn en voelt zich duidelijk thuis in Nederland. Zo iets voor tienen begint het Valkhof zich klaar te maken voor de show en het aantal mensen in John Coffey-shirts dat zich vooraan bij het podium begeeft neemt gestaag toe. Zanger/gitarist William Keegan is een man van weinig woorden en met een droge "hey everybody" begroet de band Nijmegen. Heel veel meer zal er tijdens de show ook niet gezegd worden, maar dat mag de pret niet drukken, De muziek spreekt voor zich en vanaf opener 'Looked In Too' van hun laatste ep The Phage is het tijd voor feest.

Maar wordt het ook echt feest?
Nou, aanvankelijk maakt de band een wat fletse indruk en lijken de heren niet helemaal op hun gemak daar op het grote podium. Het publiek heeft duidelijk ook even nodig om op gang te komen. Een jongen klimt na een paar nummers al op het podium om te crowdsurfen. Of nee, toch maar niet. Hij wandelt even langs de band en klimt dan weer van het Arc-podium af. Met het jankerige 'Offer' van het in 2014 verschenen album Badillac zit de sfeer er pas echt in en de eerste moshpits zijn een feit.

Horen we ook nog iets nieuws?
Nee. De setlist bestaat vooral uit nummers van Badillac en The Phage met hier en daar wat ouder werk. Het gezelschap uit Californië heeft sowieso het wiel niet opnieuw uitgevonden, maar de frisse garagerock komt live goed tot zijn recht. Na een slordig half uur is het echt knallen geblazen en nummers als 'Too Drunk To Cum', titeltrack 'Badillac' en 'River' worden enthousiast ontvangen door het publiek. De band sluit af met het energieke ‘Snakedog’ en dat smaakt naar meer. Er zijn nog een paar minuten over, maar de heren lopen al van het podium af. Waar is toch die fantastische 'Gates of Heaven'-cover van The Dad Horse Experience waar ze gebruikelijk mee afsluiten? Desondanks een uitstekende warming-up voordat John Coffey de zaterdag op het Valkhof mag afsluiten.