#4DF16: Death Alley laat aloude tijden herleven

Enthousiasme redt clichématige set

Theo Miggelbrink ,

Alles bij Death Alley is lang: het haar van de bandleden, de gitaarsolo's en vooral de nummers. Die klokken vaak niet onder de dertien minuten, zoals ook bij toegift 'Super Natural'. Daardoor speelt de band in zijn drie kwartier speeltijd slechts zes nummers. De show, duidelijk geïnspireerd door jaren 70 hardrock en psychedelische rock (denk aan Hawkwind), doet dan ook af toe wel erg gedateerd aan.

Is dat erg zo'n optreden dat teruggrijpt op aloude (en niet al te modieuze) muziek?
Natuurlijk is iedere muzikant vrij om de muziek te maken hem of haar goeddunkt. Maar Death Alley blinkt niet echt uit in originaliteit. Of het moet gaan om de lengte van de songs. En ook vocaal is Death Alleys frontman geen hoogvlieger.

Is er dan niets goed te zeggen over het optreden van Death Alley?
Zeker wel. Want al mag de muziek dan gedateerd en clichématig klinken, aan het zogenaamde heilige vuur onbreekt het de heren van Death Alley allerminst. Dus zelfs voor de ergste haters van deze muziek is het optreden nog steeds heel genietbaar. Death Alley wint de wedstrijd daarom alleen al op karakter