Dat het bij Lucius allemaal draait om de twee frontvrouwen is duidelijk. De andere bandleden staat ver op het podium opgesteld, bijna helemaal buiten de schijnwerpers. De arty look die je op basis van het artwork van de albums Wildewoman en Good Grief en dito videoclips verwacht, wordt dus ook naar hun liveshow doorgetrokken. Qua uitstraling moet je snel denken aan Róisín Murphy of Sia, terwijl de muziek van Lucius weer heel anders is. De dames zingen alles samen en creëren één zangstem, die de springerige, Vampire Weekend-achtige muziek van Lucius de spannende allure van een band uit de sixties geeft.

Nee, de Zweedse zusjes van First Aid Kit zingen ook samen, maar hun muziek is veel folkier dan de springerige nummers van Lucius. Alhoewel? Er is een moment in de set dat de frontvrouwen helemaal op de rand van het podium tegenover elkaar gaan staan voor een zogenaamd rustpunt. Dat nummer komt dan wel gevaarlijk dicht in de buurt van de folk van First Aid Kit.

De vijfkoppige New Yorkse band heeft genoeg sterke nummers geschreven, maar live treedt ook een lichte vorm van eenvormigheid op. Percussie speelt een hoofdrol in de muziek van Lucius, maar krijgt toch minder de ruimte dan bij stadsgenoten Vampire Weekend. Altijd komen ze terug bij die inderdaad mooi samenvloeiende stemmen. Hierdoor blijft een echte climax uit. De set wordt afgesloten met het sterke 'Born Again Teen' waarbij de gitaar en de drums alle ruimte krijgen. Hierdoor wordt de muziek van Lucius wel naar een hoger plan getild. Lucius weet het publiek te vermaken en is een prima afsluiter van de dag, maar (nog) niet zo goed om iedereen helemaal omver te blazen.