Wonderlijk hoe voetbaltermen ook van toepassing kunnen zijn op bands. Zo kan een act traag van opbouw en behoudend in hun spel zijn, zijn de bandleden spelers, is de eerste helft (van een set) soms beter dan de tweede of andersom en kan een ritmesectie vol in de aanval gaan. Last but not least: een act speelt een thuiswedstrijd als het voor eigen publiek is. Dat is vrijdagavond het geval met de Nijmeegse rockers van Black Bottle Riot die voor een vol terrein op Podum Arc staan.

Het is het eerste Valkhof Festival voor Simon Snel (zang, gitaar, bluesharp), Mike Sedee (gitaar), Jaap van den Berg (bas) met nieuwe drummer Mark Weerts, nadat Pieter Hendriks vorig jaar afscheid nam van de band. Black Bottle Riot bracht in september 2015 hun derde plaat Indigo Blues uit, een album dat beschouwender en minder straight in your face rock ’n roll is dan zijn voorgangers. Van die plaat worden vanavond onder meer nummers als het stevige 'High Tide', het harde en dan weer zachte 'Time & Time Again' en het prachtige, breed uitgesponnen 'Final Hymn' gespeeld. Ook de in Red Bull doordrenkte publieksfavorieten als 'Texas Pete' en 'Stay Hungry' gutsen rauw en straf van het podium af.

Dus het striemt en stoomt behoorlijk?

Uiteindelijk wel. Om in analogie van voetbal te blijven: de eerste helft komt de doorgaans krachtige zang van Simon nauwelijks boven de muziek uit. Iets meer tabasco in de keel had wellicht geholpen om scherper over te komen. Nu is de zang vanaf meerdere plekken op het Valkhof nauwelijks te horen. Een gemis, dat gelukkig deels gecompenseerd wordt door de meedogenloze riffs van Sedee, de betonnen bastonen van Van den Berg en de strakke drums van Weerts.

Beter, veel beter, wordt het halverwege de set als de vocalen wel goed te horen zijn en de band een gespierd geluid laat golven over het terrein van het Valkhof Festival. Dit is bluesrock met de voet op het gaspedaal, rauwe zang en rammelende riffs.

Die thuiswedstrijd is gewonnen dus?

Om weer een voetbalterm te gebruiken: Black Bottle Riot miste wat kansen in de eerste helft, maar kwam krachtig en explosief terug in de tweede. De thuiswedstrijd werd uiteindelijk een stevige eindzege voor de Nijmeegse rockers.