Dat is misschien teveel gezegd, maar de band overtuigt beslist. Met ingetogen indiefolk zoals February Moon maakt, loop je het risico dat het op een festivalweide niet overkomt. Maar bij February Moon verzamelt zich een grote kring aandachtig luisterend publiek rondom het kleinste podium van het Valkhof.
#4DF16: February Moon overtuigt met fraaie, ingetogen indiefolk
Nijmegenaren al een maatje te groot voor Entree Podium
Het is vandaag locals only-dag op het Entree podium. Na de vrolijk rammelende psychedelische aftrap van Cymbaline, mag February Moon het stokje overnemen. Voor dit Nijmeegse vijftal moet spelen op Valkhof voelen als thuiskomen. Debuut-ep Chapel Sessions werd namelijk opgenomen in de Sint-Nicolaaskapel, letterlijk op een steenworp afstand van het podium.
En voelde het ook daadwerkelijk als een home coming-concert?
Dat klinkt alsof February Moon het vooral van sfeer moet hebben?
Dat klopt. De op postrock geïnspireerde indiefolk van de band laat je makkelijk wegdromen, zittend in het gras. Vergelijkingen met voorbeelden als Daughter en Sigur Rós zijn nooit ver weg. Elena Tonra's band Daughter is ongetwijfeld een belangrijke invloed voor February Moon. En ook qua zang komt frontvrouw Hanne van Renesse aardig in de buurt van de schuchtere Britse diva.
Dat klinkt positief allemaal, was er dan niets op aan te merken?
Nee, maar misschien is February Moon ook al een maatje te groot voor het kleine Entree podium. Volgend jaar mag de band beslist promoveren naar het Boog- of Arc-podium.
En wat was het absolute hoogtepunt van de set?
Het venijn zat hem in de staart. Voor het lekker lang uitgesponnen 'Wasted' kruipt Hanne achter de piano en gaat vooral gitarist Flo helemaal los. Het absolute prijsnummer!