De eerste week van de tour is voorbij en het is het nu al meer dan waard: twee optredens, in Macclesfield en Stockport (waar ons volgend jaar een optreden te wachten staat op het lokale festival), repeteren in The Big Red studio (eigenaar Jake Evans is enthousiast: “Waarom komen jullie die nieuwe plaat niet gewoon hier opnemen?”) en een dagje Manchester, omdat we toch in de buurt zijn. En de mensen zijn er zo hartelijk, zoals Aimee die ons zes dagen onderdak aanbood. Pete en Jane van de MASH GURU, waar we ons eerste optreden hadden, Stu de kunstenaar/muzikant die de meest gestoorde albums ooit maakt. Een ding is zeker: hier komen we zeker nog een keer terug. Nu op naar Londen, een uurtje of 4 à 5 rijden.
The Hubschrauber tourblog (2): Londen en Bournemouth
Nijmeegs indierockkwintet aan de andere kant van het kanaal
Na de eerste week waarin de band twee optredens had in Macclesfield en Stockport, er werd gerepeteerd in The Big Red studio en ook Manchester werd bezocht, gaat de tocht verder naar Londen en Bournemouth. Helaas is de spiegelreflex camera onderweg gesneuveld en zijn ook de foto's van de optredens verloren gegaan. Ondanks dat alles toch deel 2 van het fotoverslag van The Hubschrauber in Engeland.
Beetje kunst kijken
In Londen doen we effe cultureel. Dagje museum, beetje lopen, biertje doen. Lekker!
Brighton
Museumpje doen?
Erik slaapt
’s Avonds doen we een akoestische set in het café van de Garage, als onderdeel van een unplugged avond. Na een goed half uur raggen op de tamboerijn worden we enthousiast benaderd door de eigenaar. “Lekker hoor,” zegt ie. “Volgend jaar in de grote zaal dan maar?” “Lekker!”
Fockin' number one
Klaar voor de gig in Bournemouth
Na een dag of twee rijden we Londen weer uit, naar Bournemouth. Hier heeft onze Otje een jaar gewoond, dus daar moeten we wel even langs natuurlijk. Even oude vrienden bezoeken, en natuurlijk een showtje doen in de Poison Apple, dit keer met Dan Hair als voorprogramma, vermoedelijk de laatste keer zonder band, want dat album dat er aan zit te komen is te goed om in je eentje op gitaar te spelen. Het lijkt wel alsof Engeland ons snapt, want wederom zijn de mensen enthousiast. De eigenaressen: “Volgend jaar moeten jullie terug komen!”
“Oh, Jazeker!”