6 landen, 9 shows in 9 dagen, 3 reisdagen en 5500 kilometer. Bring it on! Rond het middag uur verzamelden we ons bij de oefenruimte, inladen en "Hey Ho, Let's Go". De eerste dag was een reisdag, met de trailer die achter de bus hing konden we sowieso niet op topsnelheid rijden, dus we hadden besloten de 1200 km naar Krakow niet in één rit te doen. Na de gebruikelijke "stau" arriveerden we eind van de dag in onze tussenstop Dresden. Daar troffen we onze bassist André en Patrick Houtermans, een goede vriend van de band. Hij heeft eerder met ons getourd in de UK, waar hij de tour manager was. Deze keer gaat hij mee als goede vriend van de band.

In Polen houden ze er een creatieve rijstijl op na, want veel auto's langs de weg, in de berm, in de greppels, op z'n kop, noem het maar op. Eenmaal veilig aangekomen in Krakau was het uitladen, opbouwen, sound checken en rap een hap eten, spelen, een biertje en weer inladen: het gebruikelijke riedeltje. Op deze tour sliepen we bij elke show in de "faciliteiten" van de club waar we speelden, behalve bij deze. Maar onze hostel reservering was niet goed doorgekomen en het vakantieseizoen was ook nog eens begonnen, dus alles zat bomvol. Uiteindelijk vonden André en Patrick een hostel maar wel op enige afstand van de club. Grodzka 42 was een club onder de grond in de hoofdstraat van Krakau, op 200 meter afstand van het grote plein Rynek Główny, en het ademde punkrock in al zijn poriën. De politie was niet zo blij met de gekozen parkeerplek, iets met voetgangerszones, maar ze waren zeer vriendelijk en gaven ons gelukkig geen boete. Behalve Polen waren er die avond ook mensen uit Wales en Nederland en België, dus dat was een gezellige start van de tour. Van de club kregen we als afscheid een fles Poolse Vodka, deze moest eraan geloven in het hostel, de tour was begonnen. Proost!

Tsjechië is een mooi land, de snelwegen zijn echter "killing". Denk dan aan een urenlange versie van Kedeng Kedeng. Goed voor de apparatuur ook, die van deze rit heel wat te lijden had. Bij de MC Fabrika club kregen we een warm welkom van eigenaar, geluidsman en kok Jan, die vroeger voor de Engelse band Erasure opende met zijn band. Voor de bierdrinkers onder ons, České Budějovice is de thuisstad van Budweiser (Budva). De show was goed, geluid was top, publiek was enthousiast, what else do you need? En uiteraard, op het moment dat je dat denkt, gebeurd er wat. Krrr en weg was het gitaargeluid. Ergens was er wat gesneuveld tijdens de rit, maar gelukkig was een work-around snel gevonden en kon de show snel doorgaan. We speelden samen met het Italiaanse Silverbones en sliepen in de vechtsportgym boven de zaal. Heel relaxt en goed te doen, het was weer nachtwerk, alleen de eerste lessen begonnen alweer om 7:00...

Vandaag hadden we wat minder kilometers te vreten, dus er was gelegenheid om het gitaarprobleem 's ochtends te repareren. Daarna gingen we op pad. De route vandaag bracht ons door Oostenrijk, langs Wenen naar Slowakije. Clubfaciliteiten bleek een breed begrip, want na de show sliepen we op de vloer van de club, gelukkig hadden we daar rekening mee gehouden en het sliep eigenlijk uitstekend. 

De eigenaar van de club, City Club, was het schoolvoorbeeld van een biker, had 10 custom motoren gebouwd en na de show bleek het goed te klikken, dus de nacht was weer kort.

Bratislava is de hoofdstad van Slowakije en omdat het maar 55 km van Trnava af ligt, besloten we om de stad te gaan bekijken. Een prachtig oud centrum waar je in een uurtje door heen bent. De show 's avonds was in de U Ocka, wat Slowaaks is voor Moe's, de naam van de bar uit de Simpsons. Support was er van het Slowaakse Hipnotic, met een gitarist die zijn eigen instrumenten bouwde. Toffe show, leuke mensen en goed geluid wederom. Na een nachtelijk pizzafeest en uiteraard wat drankjes met Hipnotic crashten we in de vochtige slaapruimtes van de club. De douche (yeah!! een douche) zat eruit alsof er iemand vermoord was en de inmiddels herkenbare geur van schimmel was een welkome afwisseling van de schrale lucht van oud bier. 

Vandaag was Budapest aan de beurt. Het Hongaarse landschap was mooi om doorheen te rijden. Eenmaal aangekomen werden we vriendelijk verwelkomd door de eigenaar van de club waar we zouden spelen met zelfgemaakte palinka en bier. Zijn vrouw had voor ons een lekkere Hongaarse stamppot gemaakt. Omdat het een nationale feestdag was, vroegen we last minute een paar mensen om nog wat flyers op te hangen, rond de plekken vanwaar het traditionele vuurwerk het best bekeken werd. Onze vriend Patrick ging met hen mee omdat wij druk bezig waren met het opbouwen en de soundcheck. En dat heeft hij geweten. Er moest bij elke stop palinka en bier gedronken worden, ook door de bestuurder. Daardoor reed hij met hoge snelheid van de verkeerde kant straten met eenrichtingsverkeer in, waardoor andere auto's maar moesten uitwijken. Maar tussen de auto's achter hem werd de sterke arm van de wet gespot. Daarom sloeg hij maar rechtsaf over het gras een park in, waar hij over voetpaden een vluchtweg zocht. Tweeëneenhalf uur later kwam het hele clubje waggelend teruggelopen en was het "eind goed al goed!" Na afloop van de show sliepen we weer op de vloer, helemaal prima.

De volgende ochtend gingen we behoorlijk vroeg op weg naar Roemenie, uitgezwaaid door de inmiddels alweer of nog steeds palinka en bier drinkende mensen. In Baia Mare speelden we in de Rock 'N Road pub. Alles was zeer goed georganiseerd, er waren toffe mensen en het was een toffe show met Daniel Fat als voorprogramma. Ook die avond werd het weer een latertje. Gelukkig had de RNR-crew een fijn hotel voor ons geregeld waar we konden douchen en ook een paar uur konden slapen want .......

.... we hadden een rit van 10,5 uur voor de boeg via Hongarije naar Bjelovar in Kroatië. Om 6.00 uur vertrokken we uit Roemenie. Eenmaal aangekomen werden we in Club ´Klub´ontvangen door Dino - de boeker van de show - en Antonio, de geluidsman. We speelden in de kelder. Het Kroatische Zero Neuro gaf als voorprogramma een zeer goede show weg. Daarna was het onze beurt. Ook in Bjelovar waren de mensen en het optreden tof, maar halverwege viel de stroom nog even kort uit. Bij ons vertrek rende een jongen huilend met de auto mee om ons te bedanken voor zijn eerste echte rockshow. We sliepen in een hotel midden in het bos, maar de afterparty ging door tot in de kleine uurtjes.

De volgende ochtend reden we na het ontbijt van eieren en spek door het mooie Kroatische berggebied langs Zagreb naar de kust. In Zadar speelden we in een motorclub. Maar André had zijn sleutels achterin de afgesloten auto laten liggen waardoor we niet konden opbouwen. Gelukkig kende iemand een handig mannetje die de auto vakkundig en vlotjes openmaakte, zonder schade. Na de straatbarbeque was het spelen geblazen. De show werd uiteindelijk stop gezet door de politie, maar gelukkig waren ze erg relaxed en konden we het nummer afmaken. Na het optreden sliepen we met vijftien mensen en een hond in het kleine appartement van Yasmin, de organisator van het concert, in het centrum van Zadar.

De laatste show was in Sibenik, ongeveer 75 km. verder. We hadden dus tijd om het stadje te bekijken en op de boulevard, aan het water, een Kroatische euhm ... pizza.... te eten. We speelden 's avonds in de Blackout, een kleine club in een achterbuurt. Na ons speelde ene Sebastian Bach. Niet die van Skid Row, maar een muzikant die met een danseres een old skool 80's rockshow gaf. Na hem speelde er nog een Engelse groep. Patrick, die onze merchandise verkocht, werd halverwege de avond door twee personen bedreigd. Tijd dus om te gaan, naar de slaapplek die in de eerste instantie niet geregeld was. Ach ja, het mocht de pret niet drukken. We bouwden ons eigen feestje!

Dinsdag 25 augustus reden we dan terug naar huis. In het Oostenrijkse Salzburg maakten we een tussenstop. It's a warp. Tot de volgende!