Op de golven van de Rijn ligt de tot Bed & Breakfast omgebouwde woonboot Gaudi waarin - volgens de stijl van Gaudi - bijna niets recht is. In een knusse ruimte op de begane grond wordt het podium gemarkeerd door een zwarte cirkel. Onder de vloer zou je een haaienkooi kunnen visualiseren. "The circle of trust," grapt Nina Philips van All The King’s Daughters. Samen met haar zus Laura spelen ze vrolijke folk-pop die net zo golvend is als het decor waarin zij spelen. Onversterkt!

Hun naturelle samenzang klinkt hemels en in de interactie tussen de zussen straalt het plezier ervan af. Als ze aankondigt dat ze in de volgende song "op de mandoline gaat rammen" geeft dat te denken. Maar Nina bespeelt het instrument gelukkig zachtaardig. Voor All The King´s Daughters hoeft de houten vloer onder hun voeten dus niet te worden weggezaagd. (Harold Broedelet)

De jongens van Convoi Exceptional zijn van alle markten thuis. Stonden ze eerder op de avond nog midden op de Korenmarkt op een Opel Blitz ondersteund door een vuurhoepelact  te spelen, in de grote zaal van Luxor Live komen ze net zo goed tot hun recht. De opzwepende percussie, de saxofoon en een bak vol energie zorgen voor een uitgelaten publiek dat, zeker voorin de zaal, lekker meedanst. (Merel Burghouwt)

De Barron is een café waar regelmatig artiesten spelen, maar toch heeft het grootste deel van de kroeggasten geen aandacht voor het optreden van Secret Rendezvous. Spijtig, omdat de muziek van het duo meer is dan alleen de steriliteit die bij elektronische muziek vaak op de loer ligt. De typische r&b-stem van zangeres-songwriter Sietske Morsch straalt warmte uit. Met haar performance is ook niets mis en past prima bij haar stemgeluid. Tegen de stroom in vraagt ze of het podiumgeluid harder mag worden afgesteld. Zo kunnen de liefhebbers toch nog genieten van de geslaagde synthese van r&b, electronics, beats en gitaarsounds. (Harold Broedelet)

Matthijs van Nieuwkerk vroeg het in DWDD: "Waar staan jullie in jullie dromen, over een jaar?" "Op de Pyramid op Glastonbury 2016" was het gevatte antwoord van David Westmeijer. De zanger-gitarist van The Brahms barst van het zelfvertrouwen. Ook in de grote zaal van Luxor Live hebben hij en zijn maatjes weinig last van zenuwen. Hun vrolijke indie-pop staat als een huis, al dreigt de zang van David af en toe in de refreinen te verzuipen. Zijn charisma houdt hem echter overeind. Ook de andere bandleden staan op het podium alsof ze al jaren in de muziek zitten. Bassist Tobias Moeken roept een theekransje tot de orde vlak voor de bühne door er bij te gaan staan spelen. Als het optreden is afgelopen, houdt hij triomfantelijk zijn basgitaar omhoog. Het is duidelijk: van The Brahms gaan we nog veel horen. (Harold Broedelet)

Het is even zoeken naar Den Koopman op de volle Korenmarkt. Maar als er onvervalste rock 'n roll naar buiten dendert, ben ik aan het juiste adres. Tussen de prachtige bruine pilaarbalken staat Friars te knallen. De liefhebbers van haar dampende, retestrakke rauwe rock staan in een kring rondom de band. Dat geeft een intense beleving, hoewel de opstelling meer uit praktische overweging is ontstaan. Zanger Jasper Demollin bespeelt het publiek. Door zijn humor geeft hij het ruige optreden een grappig tintje. "Het volgende nummer begin rustig, maar eindigt weer met een bak herrie. Dan weten jullie dat." Friars zal in het Nederlandse clubcircuit een graag geziene gast zijn. (Harold Broedelet)

Een buzzer verjaagt hangjongeren die vlakbij Willemeen hun plek hebben gevonden, maar in plaats van richting het jongerencentrum, loopt de groep de andere kant op. Een vergissing. Want binnen treden hun leeftijdsgenoten van The Homesick op. Naast de puberale grootspraak ("Wij zijn heer en meester over de instrumenten der rock ‘n roll") blijkt het Dokkumse trio ook muzikaal hoog van de toren te blazen.

Vanavond is het vooral hun geslaagde combi van pop, punk en noise dat grote indruk maakt op het talrijke publiek. Aan de sterke composities is te horen dat de bandleden doordachter te werk gaan dan hun grote mond doet vermoeden. Na een razend en pakkend optreden verdwijnen de tieners van het podium, de toeschouwers achterlatend met een suizende buzz. Tijd dus om af te nokken! (Harold Broedelet)