Roy Santiago en Niek Pronk, Merleyn, 12 maart 2015
Roy Santiago presenteert nieuwe plaat Devotion
Roy imponeert met all-star band in Merleyn
De Nijmeegse Roy Santiago is terug van nooit weggeweest met een nieuwe plaat: Devotion. En toegewijd aan zijn nieuwe sound waren hij en zijn bandleden vanavond zeker! De sfeer in Merleyn was prettig en de Nijmeegse muziekscene was goed vertegenwoordigd. Zo draaide Torre Florim van de Staat, die ook meewerkte aan Roy’s nieuwe album, plaatjes en waren andere bands uit de Waalstad ook vertegenwoordigd.
Het concert
Niek Pronk
Het avondje Merleyn start met Niek Pronk zijn sfeervolle gitaarspel en zware stem die blues voortbrengen die doet denken aan grote namen zoals Bob Dylan en Johnny Cash, maar soms ook Leonard Cohen. Niek heeft een eigenzinnige act en weet zeker te raken. Jammer genoeg krijgt hij niet het hele publiek stil voor zijn intiemere nummers, terwijl die dat zeker verdienen.
Roy Santiago
Anders is dat bij Roy Santiago, die zijn nieuwe plaat Devotion presenteert aan het publiek in Merleyn. De band start intiem, maar Roy ontpopt zich al snel als een beweeglijke indie-antiheld die zichtbaar geniet van het brengen van ‘zijn nieuwe kindje’. Daarbij begeleidt hij, ongehinderd door een gitaar, regelmatig de beat van Spinvisdrummer Marcel van As met een tamboerijn of shaker, wat de nummers nog meer schwung geeft. Verder bestaat zijn meegebrachte all-star band uit Sjors van de Meulen van de Kevin Costners op gitaar, Pien Feith op toetsen en Melvin Wevers (Pien Feith band) op bas. Roy en zijn band zijn zeer goed op elkaar ingespeeld en spelen bij vlagen de sterren van hemel. De single ‘Jiffy Jaffy’ is onbetwist een van de hoogtepunten.
De muziek
Roy Santiago maakt indie. Na The Great Pretender (2012) is Roy een andere weg ingeslagen met als resultaat Devotion, een album vol met opzwepende beats, rauwe repeterende riffs, en lekker veel galm.
De muziek doet denken aan Yo La Tengo, Spoon en P.J. Harvey, om maar wat namen te noemen. Dit komt vooral vanwege de afwisseling van nummers met een sterke groove en de sfeervolle songs, waarbij soms alleen een orgeltje of de door Pien ondersteunde zang van Roy overblijft. Op die momenten kun je letterlijk een speld horen vallen. Het is mooi hoe naast Roy's zang er ruimte overblijft voor alle bandleden om hun rol in het geheel te kunnen spelen.
Jammer genoeg spelen Roy en zijn band amper een uur. Kennelijk stond de agenda’s van de bandleden het niet toe om nog meer nummers voor te bereiden. Tijdens dat krappe uurtje is het geweldig fijn om naar een hechte band met een authentieke sound te kijken en te luisteren, met een heerlijke afwisseling van lange, groovy nummers en kleine liedjes.