Op dinsdag 10 maart werd in het Cultuurcafe de tweede ronde van Kaf en Koren gespeeld. Deze keer was het geluid wel goed. Het scheen vorige keer niet goed te werken doordat ze versterkers hadden die niet goed aansloten bij de instrumenten van de band. Deze week hadden ze passende versterkers, dus klonk het dit keer gelukkig helemaal prima. Het was een bijzonder combinatie van stijlen die de drie bands aan het publiek lieten horen.

These people
De eerste band is een driekoppige band die in het eerste nummer 'Monsters' folkachtige muziek speelt met een vleugje pop die later wordt toegevoegd door de pianiste. Ze spelen deze avond voor het eerst live met Bram Witvliet, de cellist bij de band. In hun tweede nummer verandert de pianiste in een violiste, wat de veelzijdigheid van de band laat zien. Bovendien klinken ze ook fijn samen. De warme stem van de zanger past goed met die van de pianiste/violiste. De stijl van de band is nog steeds folkachtig, maar deze stijl slaat iets om als ze hun nieuwste nummer ten gehore brengen. Ze laten een mooie combinatie van soul en pop horen. Ze hebben dus zowel een variëteit aan instrumenten, maar ook aan stijlen. Ondanks de variatie van stijlen, blijven ze toch een geheel eigen geluid produceren. Erg mooi! Het laatste nummer wordt ingezet: 'Dragonfly'. Hierbij zingen ze met zijn drieën met enkel de begeleiding van een akoestische gitaar. Deze band heeft talent en het is geweldig om naar te kijken en te luisteren.

The Mothmen
Als deze band zijn eerste akkoorden aanslaat, is het even wennen voor het publiek, dat net gewend is geraakt aan de rustige tonen van These People. The Mothmen laten keiharde rock horen met scheurende metal-akkoorden. Dit verwacht je niet van ze, aangezien ze er Beatles-achtig uit zien. Rond het derde nummer lijken ze in hun flow te komen met iets minder schreeuwerige rock en bijpassende 'dansjes'. Ze wisselen tussen rockstijlen door er de ene keer een synthesizer doorheen te gooien en de andere keer te beginnen met een orgel. Als de rock iets rustiger is en de stemmen iets beter te verstaan, lijkt het publiek meer onder de indruk. De mannen rocken in hun halfuur spelen lekker door met raggende gitaren en stampende drum. Hun muziek is lekker hard en bij tijd en wijlen aanstekelijk . Het is wel jammer dat ze vrij weinig interactie hebben met het publiek, en anders alleen interactie ter promotie van hun EP. Daarnaast kan je aan het eind van het optreden horen dat de zanger zich een aantal keer overschreeuwt heeft en daardoor tegen het laatste nummer schor klinkt. Ondanks deze laatste twee punten, was het een fijn optreden om naar te luisteren.

The Silence
De band begint lichtelijk onzeker, maar dit verandert snel. De zangeres heeft vooral een mooie beltstem, waarmee ze het publiek betovert. Als ze haar kopstem gebruikt, wordt het echter snel onverstaanbaar. Daarnaast lijkt deze klank vaak ook niet helemaal in de muziek te passen. Het valt op dat de band een vrouwelijke bassist en een vrouwelijke drummer heeft, wat door het publiek om mij heen gewaardeerd wordt. Desalniettemin is de vijfkoppige band ietwat statisch, en alleen de zangeres gaat los op het podium. Het samenspel is goed, maar het komt een beetje saai over. Ze spelen naast blues en jazz ook rock/popachtige liedjes. Met hun rocknummers krijgen ze het publiek wel goed mee. Een pluspunt is dat ze leuke geluidseffecten hebben gecreëerd op het keyboard en deze hebben ingezet als intro van verschillende nummers. Zo ook bij het nummer 'The Dream '. Het eerste gedeelte is voornamelijk geluidseffect waar gitarist en pianist op inspelen. Het tweede deel lijkt een heel nieuw nummer, doordat het aanstekelijk begint en eigenlijk niet helemaal past. Ondanks de variatie wordt de muziek soms een beetje slepend. Het bandje is leuk, maar ook saai na The Mothmen te hebben gehoord.

Publiek
Ook deze avond is het niet echt druk en er komen twee groepen publiek op het optreden af. Vooraan zitten de mensen die voor de bands komen en achterin de borrelaars die meestal op dinsdag naar het Cultuurcafé komen. Ze zijn geïnteresseerder dan vorige week en lijken ook hun favorieten te hebben en aan te moedigen. Over het algemeen is het een oplettend publiek en luisteren ze naar de bands.

Het oordeel
Het grote aanbod van stijlen maakt het moeilijk om een oordeel te vellen, aangezien de genres erg van elkaar verschillen en je ze daardoor niet goed kunt vergelijken. Toch hebben de eerste twee bands de voorkeur, aangezien ze net iets meer bijzonderheden hadden dan de laatste band. De eerste twee bands verveelden niet, maar de laatste band werd wat eentonig op het laatst. De tweede ronde van Kaf en Koren zat beter in elkaar dan vorige week, waardoor er meer mensen met een tevreden gevoel na afloop het pand verlieten.