Het is bewolkt maar droog en de temperatuur is prima voor een dagje in Openluchttheater De Goffert in Nijmegen. Naast het muziekprogramma is er net als voorgaande jaren van alles te beleven voor rock-‘n-rollende vaders, moeders, kinderen, leren jackies en ander gevetkuifd volk.
Het festival komt wat traag op gang, maar halverwege de middag is het terrein goed gevuld, maar de sfeer blijft de hele dag door ietwat timide. Er is natuurlijk niks mis met een relaxte sfeer, maar het komt niet echt los. Dat zijn we normaal gesproken wel gewend van dit Nijmeegse rock-‘n-rollfeestje. Aan de bands ligt het in elk geval niet. Die spelen de spreekwoordelijke ‘ballen uit de broek’.
Ietwat timide dertiende editie van Kids ‘n Billies
Americana viert hoogtij op Nijmegens stoerste festival
Afgelopen zaterdag, de dag voor Vaderdag, was het tijd om het haar weer eens flink in het vet te zetten voor de dertiende editie van Kids ‘n Billies. “Het rock-‘n-rollste feestje van Nijmegen” en “het stoerste muziekfestival voor de hele familie” strikte weer een bonte verzameling aan artiesten dit jaar. 3voor12 Gelderland was erbij en beschreef de hoogtepunten van het festival.
Het artikel
De hoogtepunten
Het festival wordt geopend door de Nijmeegse Jumpin’ Jacks. Dit jonge rockduo, die naar eigen zeggen “de beste show tot nu toe gaven op het festival”, won een podiumplek op het festival tijdens het bandproject voor jonge muzikanten, Rock ‘n Roll Jonkies.
Voor de meeste rockers staat ondermeer The Goon Mat & Lord Benardo en Dead Bronco op het favorietenlijstje. Eerstgenoemde zijn na jaren op herhaling bij Kids ‘n Billies Het garageduo speelt met snaredrum, gitaar en virtuoos spel op bluesharp als een van de weinige acts van vandaag het dak er een beetje af.
De opmaat naar de finale van het programma zet Dead Bronco in. Deze band bestaande uit straatmuzikanten uit Amerika en Spanje speelt een stevige pot stoere mannen (trash)country en rockabilly.
De meest opvallende artiest op het programma is Joe Buck, die jarenlang speelde met The Legendary Shack Shakers en Hank Williams III. Hij treedt twee keer op vandaag. Op het hoofdpodium is Buck de bassist van Viva Le Vox en op het Bospodium speelt hij solo als Joe Buck Yourself! Met zijn opvallende punkkapsel en ontwapenende persoonlijkheid geeft Buck een memorabel optreden op het kleine Bospodium. Hij geniet zichtbaar van het intieme sfeertje en betrekt de kinderen bij het optreden. Buck ziet er de lol wel van in dat zijn teksten, die gaan over ondermeer de duivel en (buitensporig) speedgebruik, nou niet bepaald kindvriendelijk zijn.
Armand & The Kik
De nederbietband The Kik staat na het optreden van Joe Buck Yourself ! klaar op het hoofdpodium. The Kik werkt samen met Armand aan een album en herarrangeert de liedjes van dé protestliedzanger van Nederland. Armand ziet de humor wel in van zijn hippie verschijning op “het stoerste festival” van Nijmegen. De muzikale begeleiding van The Kik is degelijk en de band vult de liedjes van Armand beatlelesk in. Tussen de nummers door vertelt Armand al blowend korte anekdotes over zijn levensstijl, dealen en drugsgebruik. Het publiek vindt zijn droge humor wel grappig, maar komt niet echt los.
Het oordeel
Kids ‘n Billies is een van de weinige, zo niet het enige festival in Nederland, waar kinderen gewoon op het podium mogen klimmen. Ze spelen luchtgitaar, dansen en springen er op los. De meeste artiesten verbazen zich er in eerste instantie over, maar betrekken de kinderen al snel bij de optredens. Leuk om te zien voor het publiek (en de vaders en moeders) en het werkt klaarblijkelijk spelplezierverhogend voor de muzikanten.
Een minpuntje is dat de geluidstechniek tijdens het festival niet altijd even constant van kwaliteit is. De balans op het hoofdpodium is bij tijd en wijlen slecht te noemen, waarbij de vocalen en (gitaar)solo’s regelmatig ten onder gaan aan de rest van het geluid. Op het Bospodium zijn de acts zodanig minimaal uitversterkt, dat het geluid niet verder reikt dan een meter of drie à vier voor het podium. Hierdoor vertrekt een deel van het publiek, dat verder achterin staat bij de optredens en ook klaagt over het slechte geluid. Daarnaast is het onder de bomen vrij donker en is zowel het terreintje rondom het podium als het podium zelf slecht uitgelicht, wat de sfeer enigszins te niet doet en waardoor dit stukje festivalterrein iets minder in trek is. Jammer voor de artiesten (en de bezoekers).
Kids ‘n Billies heeft dit jaar een hoog americana gehalte, waarbinnen de rock-‘n-roll natuurlijk nog steeds goed vertegenwoordigd is, maar door het iets eenzijdigere aanbod valt headliner Armand en The Kik wel enigszins uit de toon. De vraag is of het overwegend rock-‘n-rollgezinde publiek op de protestsongs van Armand zat te wachten. Wellicht was een afsluiter met een wat hoger rock-‘n-rollgehalte meer Kids ‘n Billies-waardig geweest.