Decor
Marike heeft voor deze theatertournee een uniek decor laten maken. Het lemen hutje in haar achtertuin waar het album tot stand kwam, fungeert hierin als rode draad. Het decor is gemaakt door Audiomachinist Geert Jonkers en bestaat uit een canvas huisje waarop voor iedere song live visuals geprojecteerd worden.

Secret
In een aardedonker LUX klinken de eerste tonen van haar song Secret, als langzaam een piepklein lichtgevend sleutelgat zichtbaar wordt op het huisje. Een sleutelgat dat langzaam groter wordt. Achter dit sleutelgat blijkt Marike schuil te gaan en je ziet alleen haar schaduw. Na deze spannende opening stapt ze vanachter had canvas vandaan en vervolgt ze met het eveneens ingetogen Everyone Wants To Blame You waarna Focus volgt. Een rocksong, die in de minimale bezetting van gitaar een piano verrassend stevig klinkt. Behalve Focus volgen nog een handvol nummers van eerdere albums, die fraai door de set heen geweven zijn. Opmerkelijk is de Fiona Apple-cover Extraordinairy Machine die ze moeiteloos naar zich toe weet te trekken. Tijdens deze song draagt ze een hoge hoed waaronder een 'woest' roterende zweefmolen schuilgaat.

Inspiratie
Die zweefmolen is een verwijzing naar de kermis voor de deur van het klooster. Marike vertelt dat ze moeite met schrijven had vanwege het geluid en zelfs naar Canada gereisd is om daar de rust te vinden. Dat lukte niet. De rust vond ze uiteindelijk in het lemen hutje in haar achtertuin. Maar in Canada ontmoette ze wél Ron Sexsmith met wie ze Don’t You schreef. In die song bewijst muzikale duizendpoot Henk Jan Heuvelink vanavond ook nog eens over een prima stem te beschikken. Behalve de kermis voor haar deur probeerde ook de hond van de buren haar van het werk te houden met zijn gejank. Maar die zorgde juist voor inspiratie. The Wolves Are Howling schreef Marike voor hem. Het weemoedige liefdesliedje Pick Up The Phone doet vervolgens vermoeden dat de hond van de buren niet de enige was die huilde, getuige de op het canvas van het huisje geprojecteerde "tranen”.

Slot en toegift
Voordat slotnummer I’ll Never Know volgt, wordt iedereen uitvoerig bedankt. Anders dan de slechts twee mensen op het podium doen vermoeden, zijn dat er nogal wat. Na een ovationeel applaus volgt de Franstalige toegift Papillon. Maar dan is het (helaas) écht 'einde oefening'.