Einfach Kurt, 20:30, Kafee De Bijstand
Einfach Kurt trapt af om half negen in de 2015 editie van Route 024. Hij is natuurlijk geen onbekende voor 3voor12 maar brengt wel nieuws met zich mee. Einfach Kurt opent met een imposante vertoning van de eerste paar nummers die zijn sfeervolle pop-noir stijl duidelijk maken en het kletsgrage publiek even de mond snoert. Met enige zelfspot vermeldt Kurt dat hij door een nieuw verkregen samenwerking met een booking agency binnen een maand wel even in de HMH en Ziggo Dome zou staan. Hierna komt het nieuws van een nieuwe video voor het nummer 'In My Cage'. Kurt zorgt met een live-uitvoering van dit nummer voor het hoogtepunt van het optreden. Een prachtnummer, dat eens te meer aan geeft dat voor deze band de illusie van een groter podium niet veel langer een illusie hoeft te zijn. (PS)

Talisker Four, 21:15, Roadpizza, 22:45, Dollars
Er was een heus podium voor de Rockabilly-fans tijdens Route 024. Samen met Talisker Four en Roadpizza is het prettig teruggaan naar de gloriedagen van onder andere Chuck Berry en Elvis. Beide bands lijken op deze aarde gezet met één doel: het in leven houden van rock ’n roll. Vooral Talisker Four is uitermate effectief in het bereiken van dat doel. Een leuke mix van hier en daar wat minder bekende Rockabilly nummers, terwijl Roadpizza de echte klassiekers voor zijn rekening neemt. Het is een avond geworden van bezwete hempjes en losspringende vetkrullen. De rockabilly muziek in Dollars trekt zijn eigen publiek, maar is wellicht niet voor iedereen een must-see. Toch, iets zegt me dat een stedelijk rockfestival niet zonder dit soort acts kan. (PS)

Stennes, 21:15, Café Weerlicht
Het is 21:15 als Stennes aftikt in Weerlicht. De winnaar van Polderpop 2013 speelt bluesrock op vertrouwd geschoeide leest. Bij Stennes resulteert dat op sommige momenten in pure Jimi Hendrix Experience verering. Gezien de feilloze uitvoering van de cover ‘Manic Depression’ is de instrumentenbeheersing van de heren wat dat betreft uitstekend te noemen. Het eigen materiaal is arrangementtechnisch wel aan de voorspelbare kant maar dit compenseert de band met zijn podiumuitstraling, waarbij met name de energie van gitarist/zanger Nard van Dinteren aanstekelijk werkt. Zijn zang is overigens al even Hendrixiaans; Cool en loom, maar secundair aan zijn gitaarspel. De podiumaankondigingen van de frontman behoeven daarentegen nog wat aandacht. Holle frasen zoals; “het is hier te gek, of niet?” en het publiek yeah’s en ooh’s laten joelen zijn van het niveau pompeuze stadionact. Dit zijn echter minieme kanttekeningen op een verder sterk optreden. (TK)

Asgrauw, 21:45, Rockcafé Backstage
Vanuit Weerlicht is het een klein stukje wandelen richting de Backstage waar Asgrauw opwachting maakt. Het heeft wel iets koddigs; black metal in een kroeg waar de kerstverlichting nog boven de bar hangt. Gelukkig heeft het Groesbeekse trio hier nihilistische lak aan. Razendsnelle repetitieve gitaarriffs, ijselijke kreten en met precisie afgevuurde blast-beats. Asgrauw laat het sferisch element van black metal veelal voor wat het is en put met name uit het genadeloze karakter dat het genre kenmerkt. Dat de band tussen de muziekstukken door niet met het publiek communiceert is als pluspunt aan te merken. Een misantropische boodschap overbrengen terwijl jij je publiek welkom heet zou in dit geval misplaatst zijn. Het optreden van Asgrauw moet bevredigend voor de fijnproever zijn. (TK)

Taxidermist, 22:00, Merleyn
Taxidermist kan ondertussen toch wel één van de meest aansprekende Gelderse band van de laatste jaren genoemd worden. Tijdens deze thuiswedstrijd laat de Nijmeegse formatie nogmaals zien waarom. De tracks zijn stuk voor stuk interessant en stevig op de juiste momenten. Frontman Stijn van Oers heeft een sterke dag en zijn zang laat het optreden groeien. Het is een genot om te luisteren naar zijn stem die af en toe lekker langs de kaasrasp gaat. Elke keer als er een intro wordt ingezet, bij elke noot van bas of gitaar, voel je dat de track gaat uitbarsten in een explosie van emotie en heerlijk gitaargebrul. Je zit er gewoon met spanning op te wachten. (PS)

Anthrologist, 22:30, NDRGRND
De NDRGRND is om 22:30 nog maar matig gevuld bij aanvang van het optreden van Anthrologist. “Psychedelische spacerock die je laat meevoeren naar onbekende plekken van het oneindige universum”, stelt de biografie in de Route 024 flyer. Anthrologist weet de spaarzame aanwezigen helaas niet mee te nemen in hogere sferen. De band kan absoluut spelen maar dat is vanavond gewoon niet afdoende. Allereerst zijn de arrangementen nogal vergezocht. Couplet en refrein lijken in sommige liedjes compleet van elkaar vervreemd. Daarnaast staan de toetsen loeihard in de mix. Toegegeven, hiervoor ligt de verantwoordelijkheid bij de geluidsman. Het bewuste toetsgeluid klinkt daarentegen ook erg lelijk zodat het doet denken aan een overrijpe jaren tachtig synthgroep. Grootste struikelblok is vanavond echter de zang. Zeurend en bij vlagen zelfs vals. Laat er geen misverstand over bestaan: Anthrologist heeft wel degelijk potentie maar dat vereist nog een hoop schaafwerk. Vanavond komt het er in ieder geval niet uit. (TK)

Smoking Chimneys, 23:45, NDRGRND
Als één van de laatste bands tijdens Route 024 mocht Smoking Chimneys zijn opwachting maken. De talentvolle Nijmegenaren proberen met hun aanstekelijke Britpop geluid de harten van muziekminnend Nederland te gaan veroveren, maar gisteravond wilde dit nog niet helemaal lukken. Een optreden van de Chimneys is geen vernieuwend festijn, maar kan in potentie wel een feestje worden. Toch komt de show niet echt van de grond. De jongens staan wat plichtmatig op het podium en lijken bang om los te gaan op hun eigen nummers. De zang was niet heel strak en de songs kwamen niet allemaal lekker binnen bij het publiek. Je zou zeggen dat een band met een gevarieerde mix van Britpop invloeden in één geluid een hoop mensen nieuwsgierig kan maken. Helaas waren die mensen niet naar de NDRGRND gekomen vanavond. Men zou het een gebrek aan ervaring kunnen noemen. Ze zijn nog jong, dus als dat het enige is... (PS)

The Naked Sweat Drips, 23:45, Merleyn
“Wat een warm welkom. Het heeft een jaar geduurd maar nu zijn we weer terug op deze plek.” De magie van een vol Merleyn. The Naked Sweat Drips betreden met gepaste arrogantie het podium. En terecht! Want het is een drukte van jewelste in de zaal. De winnaar van de Roos van Nijmegen 2013 lost vervolgens de verwachtingen moeiteloos in. Het geluid is om te beginnen loepzuiver. Met name de gitaartandem is bijzonder op dreef is en deze overstemt bij tijd en wijlen zelfs het hammondorgel. En eigenlijk is dat wel lekker. Want het geeft de band een goede schop onder hun achterste. De energie giert zodoende tot achteraan bij de bar. En dit niet in de laatste plaats door de podiumuitstraling van frontman Stefan Kollee. Dat die zich halverwege het optreden ietwat pathetisch uitlaat over de publiekreactie – “Nijmegen.. daarom ben ik zo verliefd op deze stad” – is hem dan ook vergeven. The Naked Sweat Drips zijn zonder twijfel één van de hoogtepunten van deze editie van Route 024. (TK)

Het oordeel
Hoewel de avond als route, niet echt lijkt te leven onder de toeschouwers, is het feit dat de optredens gratis zijn, genoeg reden voor een hoop mensen om een kijkje te komen nemen. Het programma van de avond was afwisselend, meestal goed uitgevoerd en zeker in Merleyn soms ijzersterk. Zeker als je band van het formaat Taxidermist en The Naked Sweat Drips voorgeschoteld krijgt. Taxidermist zorgt voor het drukste moment tijdens Route 024, als de Merleyn tot de nok toe gevuld is en dat is met reden. The Naked Sweat Drips sluiten met The Smokey Chimneys de avond af, maar het is ook hier Merleyn die de muzikale harten sneller laat slaan en Route 024 energiek en loepzuiver afsluit.