Roosbeef, Doornroosje Nijmegen, paarse zaal, 26 februari 2015
Roosbeef werpt negatief imago van Nederlandse popmuziek definitief van zich af
Roos speelt nieuwe plaat Kalf en maakt indruk met opzwepend geluid.
Roosbeef, de formatie rond de Gelderse zangeres en songwriter Roos Rebergen, tourt langs de podia en doet natuurlijk ook Doornroosje aan. Roos is bekend van haar eigenzinnige en nuchtere teksten die niet voor iedereen weggelegd zijn, maar wie weet is het deze keer anders. Kalf, haar derde langspeler, is vers van de pers. Verovert ze nog meer harten in Nederland?
Het concert
De muziek
Poppodium-komiek G. de singer songwriter met zijn kartonnen gitaren opent het bal met onder andere een briljant ritje door Rotterdam. Een meesterzet overigens, want de melancholie van Roosbeef komt door het contrast extra heftig binnen. Na enkele nummers realiseert de gemiddelde concertganger of festivalbezoeker zich weer hoe bijzonder het is dat er sfeervolle folk-achtige liedjes worden geschreven in het Nederlands. Roos Rebergen heeft als zangeres progressie gemaakt. De schijnbaar natuurlijke en aangename verlegenheid die Roos uitstraalt, is, als ze zingt, volledig verdwenen. Haar ijzersterke teksten zijn in opzwepende ‘bluesy’ omhulsels gestopt en overgoten met een vleugje indierock en haar gitaarspel is, zo meldt ze zelf, duidelijk verbeterd. Het wordt allemaal onder andere gade geslagen door Nijmeegs stadsheer Torre Florim.
Titelsong ‘Kalf’ komt snel voorbij en is een hoogtepunt in het optreden. Daarna volgen er geen zwakke momenten meer. ‘De Schelde’, ‘Modemeisjes’ en het ontroerende ‘Raak Mij Aan’ zijn publiekslievelingen. Oude bekende als ‘Iets Te Veel Wij(n)’ en ‘Pulpo’ vullen de set perfect aan. Het lukt Roosbeef keer op keer om de aandacht vast te houden. Zelfs ‘Twijfelaar’ valt, in al dit geweld, niet tegen.
Plus
Roos Rebergen is een allround artiest geworden, zonder zichzelf te verliezen. De band, bestaande uit Tom Pinters, Tijs Delbeke en vaste collega Tim van Oosten, geniet zichtbaar mee en levert een sterke show af. Alle snaren worden op de juiste manier geraakt, letterlijk en figuurlijk. Het ontroeren van het publiek gaat ze goed af.
Min
Dit is een artiest waarbij het allemaal wat minder bescheiden mag. Roosbeef wordt door het publiek omarmt, hoewel ze nog niet in grote getale opdraven.
Het moment
Roos zingt prachtige liedjes en vertelt zelfs leuke anekdotes, zoals van ex-gitarist Reinier van den Haak, over wie Roos vertelt dat hij tegenwoordig in de psychiatrie werkt, maar dat hij dan net zo goed bij de band had kunnen blijven. Hij wordt dan ook even uit het publiek gevist om nog een nummertje mee te spelen. Ook de oma van Roos is aanwezig bij dit optreden.
Het publiek
Het publiek gaat mee in de euforie en staat hoofdknikkend en soms zelfs voorzichtig een beetje dansend te genieten. Na de uitgebreide toegift keert iedereen vol vreugde huiswaarts.
Het oordeel
Roosbeef heeft zich doorontwikkeld en is misschien wel beter dan ooit. Het optreden zit vol mooie en ook leuke momenten. De nummers zijn stuk voor stuk sterk en gevarieerd en de nieuwe tracks voegen ook echt wat toe aan het oeuvre. Roos bewijst daarnaast dat Kalf zo maar eens een mijlpaal zou kunnen worden in de Nederlandse popgeschiedenis.