Willie Kerkhof: "3voor12 Gelderland is meer dan gitaren. Vergeet de dancescene niet en kijk verder dan de grote steden" Willie Kerkhof: "3voor12 Gelderland is meer dan gitaren. Vergeet de dancescene niet en kijk verder dan de grote steden"

"Als student heb ik voor 3voor12 Gelderland – destijds nog Arnhem/Nijmegen – leren kennen via de concertverslagen en de Luisterpaal. In 2006 ben ik begonnen als fotograaf en sindsdien heb ik zo ongeveer alles gedaan behalve schrijven. Dat is ook mijn associatie: 3voor12 is een stel idioten met liefde voor muziek die samenkomen om er meer mee te doen. Of dit nu foto’s maken is, recenseren, radio maken, clubavonden organiseren of wat dan ook: 3voor12 is een laagdrempelig startpunt om actief te worden in de muziekscene."

"Het eerste dat me hierbij binnenschiet, is de diversiteit. Of het nu gaat om evenementen, podia, bands met gitaren (of saxofoons), producers met laptops (of zelf in elkaar gehackte instrumenten): er is enorm veel variatie. Daarbij valt het me op dat de sfeer anders is dan op andere plekken in het land. Aan deze kant van het land wordt eerder samengewerkt dan dat ieder zijn eigen eilandje bestiert."

"Waar wat mij betreft meer aandacht aan besteed mag worden, is de achterkant van het wereldje: de mensen die dingen voor anderen mogelijk maken. De technici, de studiomannen of labeleigenaars, de programmeurs, de initiatiefnemers, etc. De mensen die achterin de zaal, links van de PA of achter de knoppen staan. Oh, en 3voor12 Gelderland is meer dan gitaren. Schrijf daar natuurlijk over, maar vergeet de dancescene niet. En kijk verder dan de grote steden."

"Meer geld, dat lost alles op! Maar zonder gein: er gebeurt heel veel, soms met heel weinig middelen. Ik mis niets in de basis en ik denk dat je als nieuwe act veel kunt spelen als je goed je best doet. Van bandwedstrijden, huiskamerconcerten, cafés, initiatieven als Popsport en de Popronde, naar de kleinere en grotere podia en festivals: er is een goede infrastructuur."

"Toine Tax, directeur van Doornroosje, voor op de schouw naast de IJzeren Podiumdieren. Peter Onstein, Bas Aaftink, Xavier Teerling, Edwin Niemantsverdriet, Martijn Roselaar. Zomaar wat namen op een lange lijst van mensen zonder wie het er in Gelderland op muziekgebied een stuk kaler uit zou zien. Noem het de 'bloed, zweet en tranen-award' of iets van die strekking."

"Thanks, nu voel ik me oud. De laatste tien jaar zijn er wel wat hoogtepuntjes langsgekomen: van genieten van een eigen festival tot janken bij een bloedmooie Kapelsessie. Maar als ik er ééntje uit zou moeten pikken, is dat de after-afterparty van de Popronde Eindhoven in 2008. Met de organisatie en een paar bands naborrelen en crashen in een studio-annex-balletzaal zonder ramen, om een half uur later door een schreeuwende balletleraar vriendelijk verzocht te worden op te lazeren, omdat hij daar met zijn gansjes wilde repeteren. Het was dan ook al negen uur. De treinreis daarna was geen hoogtepunt."