Voor degenen die de kerstkilo’s eraf wilden zweten, was zondagavond in Doornroosje de uitgelezen plek. Black Bottle Riot (BBR), altijd een band die zorgt voor een straf en sterk feestje, gaf die avond het laatste concert van 2015 naar aanleiding van hun derde release III: Indigo Blues. Het was tevens ook het laatste concert in de originele line-up: drummer Pieter Hendriks maakte recent kenbaar de band te verlaten. Ook op het programma: de intense psychedelische klanken van The Naked Sweat Drips. Beide bands slaagden erin de overtollige kilo’s bij het publiek eraf te dampen.

Black Bottle Riot
Support-act The Naked Sweat Drips
Doornroosje, 27 december 2015

Voordat de roll 'n rockers van Black Bottle Riot bezit nemen van het podium, trapt The Naked Sweat Drips de avond open. De energieke formatie bestaat uit Winand Derks van de Ven (gitaar), Luc Jeuken (toetsen), Stefan Kollee (zang), Kristian Strik (gitaar), Rick Veldkamp (bas) en Jimmi Vos (drums). Vanavond op het menu: een combinatie van nummers van hun titelloze ep uit 2013 en hun in 2016 te verschijnen debuutalbum. 

The Naked Sweat Drips is niet voor de mensen met een zwakke maag: het is een hard beukende groove met een flinke toef psychedelica. Denk The Doors die een liefdesbaby heeft gekregen van Jefferson Airplane en Nick Cave met Pink Floyd en Iron Butterfly als grootouders. De band heeft de voet vanaf het begin stevig op het muzikale gaspedaal en haalt deze er pas na het laatste nummer weer af, het publiek verbijsterd achterlatend. Een ruige, opzwepende straight in your face maniakale set. Benieuwd hoe ze deze brute live-kracht omzetten in hun debuutalbum komend jaar.

Na een ombouw stapt Black Bottle Riot iets voor half tien het kleine podium op voor hun laatste concert van 2015 en het laatste concert van drummer Pieter Hendriks met de band. Het leeuwendeel van de nummers op de derde plaat Indigo Blues is door hem geschreven en het album is beschouwender en minder in straight your face rock ’n roll dan zijn voorgangers. 

Dat het vuur nog stevig brandt en de band nog steeds stomend voor de dag kan komen, blijkt wel uit de vurige optredens van de laatste maanden sinds de release. Het begin vanavond is nochtans mat. Misschien dat de band even op gang moet komen of dat de verwachtingen te hoog gespannen zijn voor een band die al meerdere keren in het oude Doornroosje het zweet tegen de muren heeft doen klotsen. Maar in de eerste paar nummers ontbreekt het sprankelende en energieke dat BBR vrijwel altijd kenmerkt op het podium. Het publiek is ook wat terughoudend, alsof men teveel onder de indruk is dat de band voor het eerst in het nieuwe Doornroosje speelt.

Gelukkig hervindt de band én het publiek zich na de eerste paar nummers en begint de muzikale motor warm te draaien met een bijzonder stevige en opwindende versies van 'Bright Light City', 'Doin’ Fine' en 'The Rocky Road'. Nummers met striemende gitaren en een straf drumtempo. Op het soulvolle 'Trying Too Hard' en de nummers die daarna volgen, neemt Mike Roelofs plaats achter de Hammond voor een gloedvolle bijdrage aan de songs.

Ook niet te missen vanavond: achtergrondzangeressen Floor Kraayvanger en Pennyleen Krebbers die zorgen voor een extra, mooi rafelig randje aan de nummers. Sebastiaan van Bijlevelt, producer van Black Bottle Riots derde album, is gastgitarist op
een rustige uitvoering van 'Around The Sun' en het bezielde 'Heart Of Stone'.

Vóór het ijzingwekkend klinkende 'Time And Time Again' spreekt zanger/gitarist Simon Snel over de begintijd van de band en bedankt hij drummer Pieter Hendriks voor zijn bijdrage al die jaren. Een warm applaus van het publiek valt hem en Pieter deel na deze korte toespraak. Na een erg sterk blok met ingetogen én explosieve nummers van III: Indigo Blues is het scheuren en schroeien met 'Exit Spoiler'. Op hun debuutalbum én live een stormram die de band en het publiek – reeds druipend van het zweet door de energie – met nog meer transpiratie op het gezicht achterlaat.

'Backseat Boogie' en 'Knock Yourself Out' gooien daar nog een flinke schep bovenop. De ontvlambare versie van 'Final Hymn' zou een stemmig slotnummer kunnen zijn geweest, maar Black Bottle Riot perst er nog één laatste rock-explosie uit. 'Stay Hungry', met een gierende en jankende slide en een laatste maal het straffe drumwerk van Pieter, is het slotnummer van vanavond. Bezweet en kerstkilo’s lichter stapt het publiek weer de koele decemberavond in.