Kort voor aanvang van het optreden van Raw Flowers, de opener van KLANKFEST, staan gitarist Paul Diersen en drummer Ilja Vaags op het Brigant terras de setlist door te nemen. Het zonnetje schijnt hier (nog), het terras is mooi aangekleed en de barbecue is al vroeg ontstoken. Binnen begint Raw Flowers frontman Lawrence Mul het optreden met het bedanken de organisatie voor de knappe actie en daarna gaat de band meteen hard van start. Ondanks dat het nog niet heel druk is binnen, speelt de band energiek en met volle overgave. Diersen haalt een fantastisch geluid uit zijn Danelectro 12-string gitaar en Mul schreeuwt de longen uit zijn lijf.
KLANKFEST: stevige bluesrock, bier, barbecue en gratis wodka's
Misschien jaarlijks terugkerend festival?
Even leek het erop dat het Arnhemse minifestival KLANKFEST helemaal niet door zou gaan, maar door de samenwerking van Collectief de Klankfabriek met Poppodium Brigant en Festival SPIJKERROK vond het op het laatste moment toch doorgang. KLANKFEST heeft een losse, positieve sfeer en draait om stevige bluesrock, barbecue, bier en cocktails. Dat blijkt op deze deels zomerse en deels regenachtige zaterdag een goede combi. Vijf sterke bluesrock bands uit de regio bestijgen het podium in de zaal die vanwege haar vorm vanouds 'De Doos' wordt genoemd. Een kort verslag van een bijzonder feestje op een terras en in een donkere zaal onderaan de Apeldoornseweg.
Raw Flowers
Of Stone And Fire
Het Arnhemse trio Of Stone And Fire was al vaker te vinden op het Brigant podium, afgelopen april nog als voorprogramma van Kamchatka. Hun retrorock/blues is nog altijd geïnspireerd door een band als Queens Of The Stone Age, maar lijkt vanmiddag een stuk steviger voor de dag te komen. Zanger/gitarist Martin Ouboter werkt zich letterlijk in het zweet, terwijl mede KLANKFEST organisator Daniel Schilling helemaal los gaat achter de drumkit. Bassist Douwe Zwiers legt een solide basis neer en is ook op alle hoeken van het podium te vinden. Misschien niet de meest vernieuwende act, maar de tomeloze energie werkt aanstekelijk bij het aanwezige publiek.
The Heat
Als The Heat begint met hun set, lijkt alles in het teken te staan van de juiste afstelling van het geluid. Tijdens de eerste twee nummers laat ieder bandlid wel zijn wensen horen aan de geluidstechnicus, maar precies op het moment dat Stefan Tim zijn mondharmonica aan zijn mond zet, klinkt de band weer zoals we ze kennen. Als een geoliede machine laten drummer Wouter Voogsgeerd, bassist Ruben Enklaar en uiteraard Tijn Jongedijk op gitaar hun bluesrock het podium af vlammen. Niet alleen materiaal van hun nieuwe ep Matatoro, maar ook van hun eerste 7”. Vooral de zinderende en extra lange versie van het nummer ‘Matatoro’ laat diepe indruk achter.
Thee Hämmer
Voor aanvang van KLANKFEST gaf zanger-gitarist Rocco Ostermann van Thee Hämmer aan dat zijn band vandaag in de sterkst mogelijk bezetting voor de dag zou komen. Een zevental muzikanten met onder andere drummer Bob Hogenelst - onlangs in het landelijke nieuws vanwege het feit dat hij als eerste drummer ooit met een '10' afstudeerde aan het Amsterdams conservatorium -, gitaristen Paul Diersen en Wout Kemkens en fluitist Nayi Sina in de gelederen is het ook een bezetting die je de komende tijd niet zomaar meer tegen zult komen. Verder in het collectief toetsenist Matthijs Stronks en Raymond Grevink (The Bruurkes) op bas. Thee Hämmer is een jammend, psychedelisch 'vrij-spelen-project' van een stel rasmuzikanten, waarbij drie kwartier wordt gevuld met een enkel nummer dat alle kanten op kan zwaaien. In Brigant gaf Thee Hämmer met duidelijk plezier een bij vlagen magisch optreden. Hoogtepunt van de avond.
Black Bottle Riot
Enkele dagen voor het festival is Black Bottle Riot - eerder dit jaar te zien op Down The Rabbit Hole - alsnog toegevoegd aan het programma van KLANKFEST. De heren mogen als vijfde en laatste band de eerste editie van een meer dan geslaagd KLANKFEST afsluiten. Na de hogere sferen van Thee Hämmer brengt Black Bottle Riot een strakke set met recht-toe-recht-aan southern bluesrock. De band rond zanger Simon Snel, waarvan volgende maand het derde album verschijnt, wordt nogal eens beticht van een te hoog gehalte aan rockclichés. En inderdaad, het wiel wordt ook deze avond niet opnieuw uitgevonden. Dat betekent echter niet dat de Nijmegenaren er niet lekker hard op kletsen en er aan het eind van het optreden zelfs even een klein pitje ontstaat. BBR strooit met vette riffs en serieuze solo's en leidt KLANKFEST ruim na de aanvankelijke sluitingstijd tot een einde.
Het festival wordt beëindigd met een bedankje aan Collectief De Klankfabriek, festival SPIJKERROK en (de vrijwilligers van) Brigant, de bands en het publiek dat ondanks de korte termijn in behoorlijke getale is komen opdagen. Wat rest zijn de restanten van de barbecue, nog meer bier en de gratis uitgedeelde suikermeloen met wodka. KLANKFEST, een goed georganiseerd anarchistisch festivalletje met een enorm goede vibe: volgend jaar weer?