#valkhof15: Soak is geen nobody

Sterk ingetogen solo-optreden van jonge Noord-Ierse

Robin Oostrum ,

"Come on come on, be just like me / be a nobody" zingt Soak, de stem half-snikkend overslaand over een paar eenvoudige gitaarakkoorden. Het zijn de teksten van een onzekere tiener, achttien jaar pas, die bij het schrijven ervan onmogelijk kon vermoeden dat ze tot BBC Sound of 2015 gebombardeerd zou worden. Het resulteerde in een buzz die haar eerder dit jaar al langs onder meer Eurosonic en Merleyn bracht. Gisteravond op het Valkhof bleek maar weer eens: Soak is zeker geen nobody.

Het concert

Soak, Arc, maandag 20 juli

De act

Soak is het alter ego van de Noord-Ierse Bridie Monds-Watson en verwierf die status dankzij een goede ep met kale liedjes, waarop we slechts haar iele stem en een gitaar horen. Inmiddels ligt er ook een rijkelijk gearrangeerd - en ietwat overgeproduceerd - debuutalbum in de winkels. Maar niks van al die strijkers, toetspartijen, drums en cymbals hier op het Valkhof: enigszins verrassend staat Soak hier in haar eentje op het podium.

Het moment

De set kent twee pieken, niet toevallig in de vorm van singles 'B A Nobody' en 'Sea Creatures'. Vooral de uitvoering van die laatste maakt veel indruk: op plaat is 'Sea Creatures' doodgegooid met suffe piano-akkoordjes, zeegeluiden en een drumcomputer, nu horen we hoe prachtig dit nummer in al zijn eenvoud kan zijn. Enkel een hoge rasperige stem en een galmende elektrische gitaar, soms heb je niet meer nodig om het Valkhof stil te krijgen.

Het publiek

Zo heel veel écht goede liedjes heeft Soak eigenlijk nog niet. Dat maakt wat hier gebeurt best indrukwekkend: op de voorste tien rijen blijven mensen drie kwartier geconcentreerd staan luisteren naar de jonge Noord-Ierse. We tellen ook meer applaus dan bij The Growlers vrijdagavond, die toch minstens vier keer zoveel toeschouwers voor zich hadden. Niet dat ze nou zo veel richting de aanwezigen zegt: veelal in zichzelf gekeerd werkt ze zich geconcentreerd door haar set, om pas tegen het eind iedereen te bedanken voor de stille aandacht.

Het oordeel

Zoals gezegd: het repertoire van Soak is echt nog wat dun. Vergeleken met 'B A Nobody', 'Blud' en 'Sea Creatures' zijn de meeste van haar haar andere nummers beduidend minder boeiend. Zonder begeleidingsband wordt de set natuurlijk ook minder dynamisch (lees: hier en daar wat saai), maar al met al is de keuze voor een solo-optreden vooral prijzenswaardig: geen geforceerde hooks, catchy refreintjes of een kickdrum om het festivalpubliek mee te krijgen, maar gewoon drie kwartier ingetogen en eerlijk je eigen nummers spelen. De gunfactor heeft ze alvast.