I Am Blazing Lights begint fel aan de korte set. Vlak voor aftrap komt het publiek ineens uit de krochten van Arnhem tevoorschijn. De band klinkt als The Kooks, maar dan boos. De zanger schreeuwt zijn teksten veelal de microfoon in. I Am Blazing Lights zou niet misstaan op een groter, hoger podium voor een groot publiek. De indie/post-punkmuziek nodigt uit tot beweging, maar komt in de Kroeg niet helemaal uit de verf. Het is verschrikkelijk moeilijk om contact te maken met het publiek, maar I Am Blazing Lights begint er niet eens aan. De mannen hebben gestijlde kapsels en de muziek doet soms denken aan Vampire Weekend. Maar dan zonder de catchy riffjes. Op elk ander podium was dit een geslaagd optreden geweest, maar net als I Am Blazing Lights op gang komt, is de set afgelopen.
LittleBigGinger presenteert Asylum in De Kroeg
New Best Friend en I Am Blazing Light als voorprogramma
De Kroeg is tegenwoordig de springplank voor jong talent in Arnhem. Veel lokale helden hebben hier al opgetreden. Op 21 september bracht LittleBigGinger er het album Asylum uit. Voorprogramma bestaat uit I Am Blazing Lights (Doetinchem) en New Best Friend (Arnhem). Een avond met muzikale tegenpolen. 3voor12 gelderland was er bij om verslag te doen.
Je allernieuwste, allerbeste vriend begint daarna. Zanger Bram Derksen is een graag geziene gast in café De Kroeg en heeft hier al met verschillende bands opgetreden. De geroutineerde frontman praat het publiek even een soundcheck door: "Dit hoort er nog niet bij". Losjes communiceert hij met de geluidsman: "Beetje galm hier, minder galm daar." Vervolgens gaat de set van start. Volgens de setlist begint New Best Friend met Herrie In E. Nadat de band in januari Luxor omver blies, spelen ze nu café De Kroeg makkelijk plat. Opeens valt het op dat de toestroom van publiek halverwege de lange bar gestremd is. Bram maant het volk voorwaarts: "Ligt het aan mij? Drink nog een paar biertjes, dan ben je misschien wel dapper genoeg." Af en toe komt de innemende glimlach van Bram achter de microfoon vandaan, maar verder is het menens. Bij het laatste nummer gaat de gitaar af. De bas van Guus ten Klooste doet het niet meer, de rest van de band maakt de set af. Guus neemt zijn basgitaar nog even op zijn hoofd en Bram springt en schreeuwt door het publiek heen. Het climactische eind van een ruig optreden.
Dan begint het pas echt, want LittleBigGinger mag van start. De muziek laat zich het best omschrijven als indie-jazz. Een groter contrast met de vorige bands bestaat niet. De nummers zijn intelligent en een vreemd maatsoort wordt niet geschuwd. De open ruimte voor het podium, wat normaal gesproken de dansvloer is, staat vol en er wordt aandachtig geluisterd. Niemand denkt er aan om de ruimte te verlaten. Hoewel de band weinig contact maakt met het publiek, is iedereen totaal ingepalmd door de muzikaliteit van de muziek. Vooraf doet de zanger de belofte om een plaat te geven aan de persoon die het leukst danst, maar niemand probeert aanspraak te maken. Daar is het de muziek niet voor. De nervositeit van de zanger en zijn hele voorkomen doet denken aan Joy Division. Hij zingt niet echt, het lijkt meer op praten, maar het is zeer passend. Het voorlaatste nummer Lost Space is reeds uitgebracht op Youtube en is het meest aansprekende nummer van de set. Singer-songwriter Roos van Tuil verschijnt ten tonele en voorziet de muziek van een geslaagde tweede stem. Bij het laatste nummer van de set krijgt de synthesizer een hoofdrol. Prachtige originele muziek.