Afgelopen zaterdag, 8 november, was de release-party van Sleight Of Hand, het debuutalbum van Dissidents tijdens de 3voor12 gelderland clubavond in Merleyn. Na het openingsnummer sprak zanger Joris Bod het publiek toe: “Weten jullie godverdomme wel hoe lang wij hierop gewacht hebben. Dit is godverdomme vet man!” Met deze tot de Almachtige gerichte uitdaging zette hij nog verschillende uitspraken kracht bij. Maar hoe goed (of slecht, gvd) is het album nou eigenlijk?

Dissidents is een nieuwe Nijmeegse progressive metalband, bestaande uit eerder genoemde godslasteraar die de zangpartijen voor zijn rekening neemt, Raymon van Vught en Joep Joosten, die tevens wedijveren over wie het mooiste gitaarspel voortbrengt, Willem Elbers die de bas speelt en Matthieu Boer die het ritme erin houdt. En passant blijkt Van Vught ook nog eens een begenadigd kunstenaar, oordelend aan het ontwerp van de hoes die van zijn hand afkomstig is. Tezamen hebben de mannen er ongeveer twee jaar over gedaan om dit album neer te zetten. Het oordeel in drie (Engelse) woorden: time well spent.

Sleight Of Hand is een strak, veelzijdig album. Het is belachelijk onvoorspelbaar. In tegenstelling tot veel (nieuwe) bandjes in het metalgenre, kan Dissidents niet verweten worden dat ze rechttoe rechtaan muziek maken. De nummers zitten ingewikkeld in elkaar met veel melodiewisselingen en ritmes die aan de lopende band veranderen. Years Gone By is daar een goed voorbeeld van. Tevens blijkt uit dat nummer hoe harmonieus de heren het geheel ook kunnen laten klinken. Een vergelijking met System Of A Down is, wat dat betreft, onvermijdelijk, hoewel Sleight Of Hand toch minder grillig en chaotisch is dan de muziek van Tankian en de zijnen.

Kortom: dit is gvd een goed album, man!