Basilisk mag de avond openen. Met een lekker stonergeluid speelt de band naar eigen zeggen “zonder franjes en zetten in op steenharde eenvoud.” Er worden dan ook geen woorden vuil gemaakt, gewoon rocken! De band speelt simpele riffs die het hoofd toch doen bewegen. De zang is lekker ruig en het is verbazingwekkend dat de zanger nog een stem overheeft aan het einde van de avond. De steenharde eenvoud is duidelijk te ontdekken, al lijken de nummers hierdoor erg op elkaar. Ook inzetten op een groove is een kunst die ze beheersen, al rammelt het hier en daar nog. Toch komt de band sympathiek over op het publiek, dat daarmee al gewonnen is. Een prima begin van een mooi avondje rocken.
The Liquid Machine in een nieuwe versnelling
Krakende rock uit Nijmegen met Basilisk, Kayser Karel en The Liquid Machine
De Luxor in Arnhem werd voor één zaterdagavond ingenomen door drie bands uit Nijmegen. In een rustig huiskamersfeertje zonder enige poespas brachten de bands hun muziek ten gehore met genoeg gitaargeweld en vuige zang.
Tijdens het optreden van Kayser Karel word je meegenomen in een draaikolk van verschillende muziekgenres. Van wat funk, rock en indie is de band dan ook niet vies. Daardoor lijkt het soms wel alsof de band nog aan het zoeken is naar hun sound. Door de verschillende stijlen slaagt Kayser Karel er niet helemaal in een opbouw in de show te creëren, waarbij de kerels halverwege de set pas echt beginnen te rocken. Het nummer Hero komt er dan wel goed uit. Het trio kan lekker schuren en een snijdende zangstem piept erbovenuit. Zo nu en dan zoeken ze een duister tintje op met teksten die niet geschikt zijn voor je moeder. ‘Fuck’ lijkt daarbij het motto van de band. De ingewikkelde dynamiek in de nummers is sterk aanwezig, maar komt bij het publiek helaas minder goed over.
Dan de headliner van de avond. The Liquid Machine begint simpelweg met “Hallo” en schopt er dan een stevige opening uit waarbij het publiek al meedeint. De eerste gedachte is om te schreeuwen: "Yeah!" Oordoppen zijn niet nodig, maar het ontbreekt niets aan kracht. Geile rock komt uit de speakers. De gitaristen hebben een gelikt samenspel waarin zij geoliede gitaarlijnen aanzetten en een heerlijke zangharmonie aanbrengen, zoals in het nummer We won’t let you down. Kortom, de naam van de band is gepast. Ook zijn ze niet bang om eens een rustig nummer te spelen, wat een goede onderbreking is. Vervolgens nemen ze je meteen weer mee naar een keiharde strakke groove. Vooral de performance is aanstekelijk wanneer de bassist zijn krullen laat dansen en alle kanten van het podium op springt, een plezier om naar te kijken. De band werkt rustig naar een nieuw album en zal de aankomende winter de studio induiken. Voor die tijd is er nog een compleet festivalseizoen en zou ik zeggen: boeken die band!