The Doots samen met Nice Neighbours in Luxor Live begint bitter en eindigt ernstig.

Wanneer weiger je als band het podium op te gaan?

Robert Koekkoek ,

Waar ligt de grens? Wanneer zeg je als muzikant, als band 'bekijk het maar, jammer dan, we gaan het podium niet op, we spelen niet.', of bezig je woorden van gelijke strekking, het liefst met een paar harde vloeken en andere krachttermen ondersteund? The Doots vloekt een paar keer zachtjes en stapt toch het Luxor Live bovenzaalpodium op. Het schijnt rock-‘n-roll te zijn om altijd maar weer, hoe erbarmelijk de omstandigheden ook zijn, te spelen. Je hebt een paar uur in een bus gezeten, je hebt je spullen uitgeladen en naar het podium gesjouwd.

The Doots is ruim voor de afgesproken tijd aanwezig voor de soundcheck. De hoofdact van de avond, Nice Neighbours, komt te laat, is nog niet klaar met het geluid, dus wachten, nog steeds niet klaar, dus nog langer wachten. Als de deuren van Luxor Live open gaan, is het podium eindelijk leeg. The Doots wil het podium op voor zijn soundcheck, maar mag niet meer.
 

Geen linecheck, geen soundcheck. Niets is ingeregeld. Het geluid klinkt dan ook als 'niets'. Pas na het enkele nummers doet de kick drum van Patrick Nuesink ook mee, even later aangevuld met de floortom. De basgitaar mag een song later ook meespelen. Je zag wel de hele tijd Jeff Bolink zijn snaren beroeren, maar je moest zelf maar het basgeluid erbij bedenken. The Doots heeft in z'n songs vaak meerstemmige vocals. Behalve de microfoon van leadzanger Jeffrey Hendriks lijken de andere mics, voor de gitaristen Sander van Eldik en Tomas Luyke, als functieloze decoratie op het podium aanwezig te zijn. Je ziet ze wel, maar hoort ze niet. Kan een leuke mime act zijn. In het half uurtje dat de band mag spelen wordt het geluid nergens optimaal. Ondanks de bittere start probeert The Doots er het beste van te maken. Niet voor niets is de band dit seizoen gekozen tot Villagers Choice bij Cortonville en doen ze mee met de Popronde 2014

The Doots is Cortonville publiekslieveling
De band is als publiekslieveling door de Cortonville Demo Dock jury uitverkozen om op te treden tijdens de showcase van Demo Dock 2014. Graag hadden de mannen van The Doots ook in Arnhem laten horen en zien waarom zij door Eric Corton als een van de meest veelbelovende bands van deze competitie gezien worden. Maar dan hadden Nice Neighbours en Luxor Live ze niet zo respectloos zonder soundcheck het podium op moeten sturen.
"Het was een verrassing dat we uitgekozen werden. Maar we hebben best een schare fans op Facebook. Die hebben we allemaal vol gespamd. Je kon de stemming niet volgen, dus het was best spannend. Toen kregen we het telefoontje dat we erbij zaten. Je hoopt dat als je daar straks goed en lekker speelt, het publiek het tof vindt en de organisatie ook. We hopen er zo meer shows door te krijgen." Bij de finaleplaats hoort ook een publishing deal bij Massive Music. The Doots nogal nuchter over deze deal: "We kunnen morgen gebeld worden, maar het kan ook net zo goed heel lang duren voor we iets horen."

Na Hit the Road nieuwe singles schrijven
Het is alweer een jaar geleden dat The Doots hun tweede ep uitbracht: Hit the Road. Het heeft de band veel optredens opgeleverd, o.a. bij Eurosonic Noorderslag. Ook was het vijftal meerdere keren live te horen bij 3FM en Radio2. Terugkijkend op een hectisch jaar: "Het plan was dit jaar een stapje terug te doen, veel te gaan schrijven en demo's op te nemen, richting volgend jaar. Maar dan komen dit soort dingen [Cortonville, Popronde] er tussen door en die pak je met beide handen aan." Plannen voor een nieuwe ep heeft The Doots niet direct. "We willen eerst een paar goede singles schrijven en deze verspreid over de tijd uitbrengen. Uiteindelijk komen deze singles dan weer op een nieuwe ep." De vijf mannen schijven de nummers gezamenlijk. "Eentje komt met een idee en samen wordt dit idee uitgewerkt. Ook als je met een tekst vastloopt is er altijd wel iemand die het kan aanvullen. Voor ons is dat een efficiënte manier van werken. De kracht van onze liedjes is dat we ze als band hebben geschreven. Iedereen voelt gewoon hoe het nummer in elkaar zit en waar het over gaat."
The Doots wil zich niet laten vastpinnen op een bepaalde referentie of grote inspirator. Lachend: "Met z'n vijven hebben we onze eigen sound gecreëerd waar we ons veilig en fijn bij voelen." Laten we het houden op indie rock met een commerciële feel. Het vijftal knikt instemmend.

De Hammond van Nice Neighbours
De Nice Neighbours hebben een perfect geluid. Dat mag je ook verwachten na een lange soundcheck. Goeie muzikanten, vooral ook goede zanger, Christian Link, en aardige songs. Zowel in de paar ballads en in de uptempo songs ligt de associatie met Bruce Springsteen & The E Street Band continu op de loer. Dit is niet per se een diskwalificatie; toch doet Nice Neighbours er goed aan iets meer een eigen geluid te laten horen. De Hammond is prominent aanwezig. Veel nummers lopen volgens een vast stramien waarbij steeds weer naar het einde toe Maurice Cramer vol op het orgel gaat. Dat gaat vervelen. Nergens wordt het echt spannend, het blijft te mooi, te bedacht. Pas tijdens het laatste nummer, als iedereen los mag, gaat het wat schuren en wordt het boeiend wie het laatste akkoord heeft. Raden? De hammond.

Ernstig
Het publiek wordt nog verrast met een derde act deze avond: Ernstig Bitter. Ernstig is het wel: dit optreden haalt een toch al matige avond nog meer naar beneden.