Het is een risico om direct met de deur in huis te vallen. Op de Dag des Oordeels moet het soms. Geen tijd te verliezen. Maar wordt de rest van de recensie daarna nog wel gelezen? Hoe dan ook: Just Another Fairytale: foute titel! Omdat er al zoveel sprookjes zijn? Nou en! Dit is niet zomaar weer een sprookje. Dit is een sprookje waarvan je als kind wilde dat het je voorgelezen werd, dit is een sprookje dat je jaren later nog steeds wilt horen. Als luisterboek? Nee, op vinyl of cd! Een prima prestatie, dit debuutalbum.
Dag des Oordeels: Orange Maplewood - Just Another Fairytale
De redactie hanteert het zwaard van Vrouwe Justitia en spreekt recht over wat rond is: de oogst van glimmende schijfjes. Deze keer het debuutalbum van Orange Maplewood.
©
Robert Koekkoek
Bijna twee jaar duurde het proces waarin Orange Maplewood de tien nummers schreef, herschreef, uitprobeerde, bijschaafde en opnam. Naar eigen zeggen liet de band zich inspireren door Tolkien en de gebroeders Grimm. Vul dit stiekem aan met Japanse manga's. Dat het proces twee jaar heeft geduurd komt natuurlijk ook doordat Jordy Sanger (gitaar/zang), Gerben Bielderman (bas) en Duncan Daalmeijer (drums) veel tijd hebben doorgebracht met het spelen van de game Final Fantasy.
Trots vermeldt de band dat het album gemasterd is door Chris Hanzsek van Hanzsek Audio in Seattle. Hanzsek is sinds de jaren negentig een grote naam in de grunge in Seattle, het centrum van het genre. De band verwijst hierbij naar Soundgarden, The Melvins en Screaming Trees. Door deze referentie vergelijk je onwillekeurig Orange Maplewood met deze drie. Nee, Orange Maplewood heeft niet de metal-hardrock sound van de eerdere Soundgarden. In de verte komt iets voorbij van het latere en meer poppy album Superunknown. The Melvins zeker ook niet. Daarvoor zijn The Melvins te obscuur. Dichter komt de band bij Screaming Trees, met eenzelfde creativiteit en intensiteit.
Just Another Fairytale is een avontuurlijk grungy sprookje met verrassende muzikale subtiliteiten. De plaat opent met het ijzersterke Don't Worry It's Just an Explosion. Dit móet de volgende single worden. Het tweede nummer is het al langer op single verkrijgbare Superdestroyer. Verrassend is de bijna akoestische ballad Castles in the Sky, met heel fijne pianoloopjes van Jordy Sanger. Prima ballad voor de b-kant op een tweede single. Misschien bewonderd door de harde kern rond Orange Maplewood, maar het laatste nummer op de a-kant, My Solution: Devilution, is overbodig. Snel de lp omdraaien. De b-kant gaat verder met het zware, maar lekker lome Greed for Green. Met het derde nummer op deze kant laat de band je weer voor een moment op adem komen om dan toch nog vol gas te eindigen. De gebroeders Grimm komen in het negende nummer, Rumplestiltskin, voorbij. Deze song is heel afwisselend met subtiele, haast surfpopachtige, tussenstukjes. Op het eind levert gastmuzikant Joost Hagen op trompet een muzikale strijd op leven en dood met de rest van de band. Just Another Song is de afsluiter. Inderdaad: gewoon nog een liedje. Ware het niet dat Hagen nu op flügelhorn de melodie mooi inkleurt.
Het is een evenwichtig album. Het is niet louter vuile grunge met continu en overal distortion, fuzz, en feedback. Snellere nummers worden afgewisseld met langzamere. De meeste songs hebben subtiele en verrassende, muzikale wendingen en intermezzo's.
De opnames zijn gedaan in de White Noise Studio, Winterswijk. De mastering door Chris Hanzsek in Seattle is heel genuanceerd. Het is goed in balans, ook de zachte passages blijven mooi hoorbaar. Het artwork is van Lisa Whittle (Modemuze, AMFI). De lp - 180 grams - is er ook in een gele limited edition. Lp en cd zijn verschenen op het door Suburban gedistribueerde label Lighttown Fidelity.
De releaseparty van Just Another Fairytale vindt op 9 mei plaats in het Arnhemse Luxor Live.
