Het is een koud en nat als het Hoogte80-festival op Hemelvaartsdag begint. Een zeecontainer van de organisatie is vast komen te zitten op het modderige terrein, waardoor de theatertent die op die plek moest staan moest worden verplaatst. Ook voor een aantal andere tenten moest een alternatieve plaats worden bedacht. Snel wordt de plattegrond bij de ingang aangepast. Het improvisatievermogen van de stafmedewerkers en de vele vrijwilligers blijkt enorm te zijn, net als hun enthousiasme. Het publiek laat zich ook niet ontmoedigen, want dat is in groten getale naar de Arnhemse weide toe gekomen.
Programma Hoogte80 nog gevarieerder
Club80 heeft meerwaarde voor Arnhems festival
Hoogte80 was tijdens Hemelvaart voor alweer de zesde keer het decor voor het gelijknamige festival. Vier dagen lang kon het publiek op de grashelling in de wijk Geitenkamp genieten van theater, cabaret, literatuur en muziek. Nieuw tijdens editie 2014 was Club80. Deze muziektent kreeg een andere plaats op het terrein. Diverse muzikale stromingen kwamen hier volledig tot hun recht. Een welkome uitbreiding op het toch al gevarieerde cultuuraanbod.
In Club80 heerst een gezellige huiskamersfeer. Het kacheltje brandt en de fauteuils en salontafels staan opgesteld. Het Arnhemse kwartet How Lilies Grow trapt af met haar dromerige folkmuziek. Hartverwarmende muziek vult de tent. Het doet verlangen naar de lente in deze natte tijden, maar toch spelen de lelies een herfstliedje. Zangeres Joanne van Dongen bezingt in Dream on Leaves met haar gevoelige, zachte stem het vallen van de blaadjes van de bomen.
Na de laatste noten van How Lilies Grow wordt het podium in een razend tempo omgebouwd voor Vreemde Streekjes. Het zevental heeft zich vernoemd naar de landen en streken waarvan zij de muziek speelt. Argentijnse tango en gypsymuziek zijn van zichzelf vurig van aard, maar de vonk slaat tijdens het optreden niet over. De oorzaak moet waarschijnlijk gezocht worden in de gehaaste soundcheck en instrumenten die niet op temperatuur zijn.
Nadat het septet na haar laatste lied min of meer van het podium is gejaagd door de stage crew, is het de beurt aan The Achievement. Het trio is al de hele tijd druk in de weer om haar instrumenten te stemmen én warm te houden. Zo kan het dus ook. De singer-songwriter-popsound van de charismatische zanger-gitarist Rens Blonk, gitarist Thijs Esselink en percussionist-pianist Milan Hendriks komt meteen binnen. Rens schakelt makkelijk over van een popsong als Change me just a little naar een singer-songwriterlied als On my way. Samen met Milan klinken de vocals goed in balans, terwijl Thijs op zijn akoestische gitaar voor het nodige ritme zorgt. De energie slaat over op de toeschouwers die voortdurend meeklappen.
Op de zaterdag staat het podium bomvol met Arnhemse singer-songwriters bij Het Geluid van Arnhem. Sophie Veline, Maame Joses, Miriam Moczko, Lavalu, Roos van Tuil, Peter Lada, Julian Hertz en friends zetten de tent op zijn kop. Rustige, gevoelige liedjes worden net zo makkelijk afgewisseld door een vrolijke song als You make me happy van Maame, waarbij het publiek spontaan begint mee te klappen. De artiesten wisselen elkaar telkens af op het podium. Als Maame geboeid zit te luisteren naar haar collega’s, moet ze even bij de les worden gebracht als ze weer op moet. “Als je zo zit te genieten, vergeet je dat je zelf aan het werk moet”, verontschuldigt ze zich met een glimlach.
De temperatuur is zondag gestegen naar zomerse waarden. Ideaal weer voor de eigentijdse reggae van Sex, Drugs ‘n’ Offbeats. De laid back-sound van Bob Marley & The Wailers herleeft. Maar het zestal conservatoriumstudenten speelt ook eigen nummers die meer naar reggae-rock neigen. Zanger-toetsenist Paul Rittel lijkt passief achter zijn keyboard te zitten, maar weet ondanks zijn statische positie toch het contact met het schaarse publiek te leggen. “Wij zijn SD’n’O en we staan op Facebook”. Het kan inderdaad niet vaak genoeg gezegd worden, want de potentie van deze jonge band die zich aan dit genre met zijn complexe ritmes waagt is enorm.
Literatuurpodium
Arnhemse schrijvers, dichters, rappers en andere voordrachtkunstenaars spuien hun ideeën over de liefde, vertellen hun ervaringen met de dood en geven hun kijk op het leven van zichzelf en anderen op het 'Literatuurpodium'. Dit is het eerste jaar dat Hoogte80 Festival ook geschreven kunst de ruimte geeft. De collectieven Stядpцzу, Spoken Word en Letterkunde met onder meer Martijn van Koolwijk, Tim Lenders en Jibbe Willems hebben speciaal voor deze zomer hun krachten gebundeld onder de naam Jalta. En met succes. De zes voorstellingen die zij geven zijn allen uitverkocht.
Brighter Records
Zaterdag nemen de artiesten van Brighter Records bezit van de Club80-tent. Tot het label behoren onder andere Achterdochtig, Hippie Tree Friends Collective en New Best Friends. De heren van deze drie bands weten al langer wat kruisbestuiving inhoudt: leden van de ene band zie je terug in een andere. Nu staan ze drie keer op het podium en jammen ze met z’n allen. Vooral de eerste jam maakt indruk. Bram Derksen laat zich terplekke inspireren tot het schrijven van teksten, die hij dan daarna met de jam-band meezingt. Brighter Records artiesten Jellephant, Christopher en Puck brachten tussen de jams door melancholische, verstilde liedjes.
Theater
De mobiele theatertenten zijn sfeervol en eigenzinnig. Het theatergezelschap van Steffie van Leth en Peter Lohr voert in een legertent haar voorstelling op. Bloemkoolformatie bataljon 5 marcheert de tent binnen en maakt op hilarische wijze gehakt van oorlogsfilms als Rambo. Een hoge officier met een fout snorretje, twee soldaten van het soort dat in zeven sloten tegelijk loopt, een forse dame die doet denken aan een vrouwelijke kampbeul en last but not least een totaal foute Rambo. Wat volgt is een parodie op het militairisme. Totaal over de top.
In de warm beklede tent van De Fantast duikt ineens Lonneke Dort in haar foute roze jumpsuit uit de coulissen. Tijd om eens lekker ervoor te gaan zitten hebben we niet, want Lonneke betrekt iedereen er meteen bij. Ze is onnavolgbaar in haar komische sprongen van de hak op de tak. De redenen om te rennen waar ze over zingt werken behoorlijk op de lachspieren.
Nauwelijks uitgelachen na Lonnekes voorstelling neemt Marieken Peters ons mee op haar coachingstraject. We maken kennis met haar bekakte, zweverige coach. Met grimassen op haar gezicht zet Marieken dit karakter op een geloofwaardige, maar absurde manier neer. “Categorie A-mensen zijn zelfverzekerde mensen”, is het advies van de coach. Marieken wordt er niet geruster op en sommige toeschouwers overigens ook niet.
Hoogte80 2014 heeft door haar grote, gevarieerde culturele aanbod niet alleen aantrekkingskracht op de toeschouwers, maar ook op de artiesten. Voor hen is het laagdrempelige festival een uitgelezen mogelijkheid om hun talenten aan een groot en uiteenlopend publiek te tonen.